Stajenka

majak

Aaaa to ostatnio o tej pozycji rozmawiałyśmy ze znajomą z Konia Polskiego

jakoś recenzję mieli napisać.
Mówiła, że pozycja sama w sobie fajna tylko ....album?
Toż jak szlaki to powinna by wersja kieszonkowa aby zabrać w podóż do sakwy i móc sie posiłkować. Podobno zdjęcia łądne ale nie zawsze potrzebne, po co zdjęcia przyrody?
Jak już to choćby rośliny chronione możliwe do spotkania na szlaku czy cos w tym stylu. W końcu nie po to kupujemy przewodnik po szlakach konnych aby oglądać zdjęcia albumowe w domu....

Florianka

Wiesz, racja, że powinno być małe wydanie, tylko szczerze mówiąc każdy, kto zna szlaki wokół siebie mapy raczej nie potrzebuje Mruga

Są tacy, którzy mają szansę powłóczyć się po kraju, zajrzeć do jakiejś stajni i pozwiedzać okolicę, lecz to na pewno odbywa się z osobą prowadzącą, więc aż taka znajomość nie jest potrzebna. Wydanie albumowe jest ok, moim zdaniem, a co do zdjęć przyrody to nie wiem, o co chodzi, bo w tej pozycji są w 95 % zdjęcia danych terenów z poszczególnych szlaków, gdzie zawsze w tle jest koń i jeździec. Na palcach jednej ręki można policzyć zdjęcia obrazujące sprzęt do rajdów, schematy znakowania szlaków lub obiekty postojowe na nich. Fotek przyrody i elementów krajobrazu danych regionów jest zaledwie kilka.
Co do opisu roślin trujących..., cóż myślę,że trudno by było opisać poszczególne szlaki i rośliny jednocześnie, choć może to wyzwanie dla kolejnego autora kieszonkowego wydania w przyszłości.
Mnie takie wydanie odpowiada Wesoly

bardzo, bo dzięki tej pozycji mogę udać się w podróż po polskich szlakach konnych bez wychodzenia z domu, a jak się ma konie pod opieką 24h to raczej nie jeździ się Szlakiem Konnym Templariuszy i Cystersów w rejonie Szczecina Mruga

kocia