Stajenka

Slonce

To bardzo trudny temat. Uśpienie przyjaciela, z którym łączą nas bardzo silne uczucia, wspomnienia i niezliczone przygody to na pewno bardzo trudna decyzja. Nikomu nie życzę aby musiał ją kiedykolwiek podejmować.
W sytuacji podbramkowej należy się jednak zastanowić czy dalsze ratowanie nie będzie tylko dalszym przedłużaniem cierpień konia. W przypadku Barbaro podjęto słuszną decyzję. Złamnie, ochwat, podwieszenie na pasach... To już nie życie dla zwierzęcia.

Nie wiem co dokładnie bym zrobiła w takiej sytuacji. Na pewno walczyłabym do ostatniej szansy, ostatnich pieniędzy, ale z drugiej strony nie chciałabym patrzeć na przedłużające się cierpienie i wegetację mojego przyjaciela. Mimo wszystko uczucia konia trzeba postawić wyżej niż swoje własne "kocham go tak bardzo, nie mogę bez niego żyć!"
Walkę trzeba podejmować zawsze. Moja kotka też miała ropomacicze. Myśleliśmy, że jest ciężarna, ale trwało to zbyt długo, pojawiły się ropne wycieki. Jak trafiła do weta, było bardzo kiepsko, od razu proponował uśpienie. Ostrzegał, że z operacji może się wogóle nie wybudzić. Mimo wszystko spróbowaliśmy, teraz kotka leży obok mnie i ma się świetnie.

Walczyć warto zawsze, trzeba tylko wiedzieć kiedy jest to już tylko bezcelowa walka z wiatrakami....

Iburg

To jest trudna decyzja .Ja ja tez musialam podjąc. Leczylismy jździlismy po lekarzach. Ale kiedy powiedziano nam że to nowotwór nieoperacyjny że nimy mozna zrobic operacje robiąz z boku przetoke zamiast odbytu, i to przedłuzy mu zycie może o 1/2 roku może mniej. Mial silne bóle cały czas by. na środkach przeciwbólowych i wtedy spal i był otepialy jak środki przestawały działać widac było cierpienie. Nie moglam na to patrzeć. Podjełam decyzje pomimo ze było to bardzo trudne, ciągle mialam nadzieję że to pomyłka że można cos zrobic, wiem że nie chcial odchodzic bo nikt nie chce. Ale czasem bol fizyczny jest nie do zniesienia.
Nawet teraz zastanawiam sie czy podjęłam słuszną decyzje. Bo takiego psa nigdy nie będe już miała. Ale czy dla własnego sumienia, zadowolenia, żweby dłużej z nim przebywac, miałam pozwoic mu cierpiec.

Dekster

blueberry

odświeżam temat..bo niestety jest mi aktualnie bliski...
moja sytuacja-mam zdrowego konia z chorą nogą...
w nodze nie ma ścięgien tylko bliżej nieokreślona masa blizn, ran, zwapnień, cały czas powstają stany zapalne i trzeba nogę "otwierać" aby wypuścić zbierającą się ropę i krew ( z resztą, więcej info w wątku o zerwanym ścięgnie)

Była szansa na operację, Wawa odpisała, że koń się kwalifikuje, co nie oznacza, że operacja mu pomoże, a przy rzeczywistym stanie nogi większość wetów skłania się ku temu, że obecność sztucznego ścięgna w postaci włókna węglowego nic nie zmieni...i stany zapalne będą nadal powstawać. Ale 100% zapewnienia nie ma.

Pomimo tego, jak strasznie to brzmi, to koń "aż tak bardzo nie cierpi", tzn są dni gorsze i lepsze, czasami jest ok i wydaje się, wszystko jest na dobrej drodze, a dzień następny niesie ze sobą powrót do gorszego.
Jedyne wyjścia boksu, które można koniowi zapewnić to krótkie spacerki po twardym podłożu, każde wyjście na padok (gdzie koń nie szalał, tylko snuł się i jadł trawę) wiązało się ze skokowym pogorszeniem....

Znam tego konia już od paru ładnych lat, kupiłam go jako zdrowego, niezajeżdżonego 3latka, był moim przyjacielem i odskocznią od wielu problemów i nie wiem co teraz zrobić, albo inaczej wiem, ale nie wiem jak się do tego zabrać Smutny

Najgorsze jest to, że poprzedni wet skiepścił, krótko mówiąc sprawę i nie ma wielu opcji leczenia, jakby zerwanie było świeże, to możliwości są tysiące, ale w tym przypadku nie...

i pluję sobie teraz w brodę, dlaczego nie wybrałam innego weta przy pierwszej kontuzji, aczkolwiek jest to człowiek bardzo poważany i jednostkowe niepowodzenie chyba nie umniejszy jego grona zwolenników

ehhh

Tomek_J

Ktoś kiedyś demagogicznie zapytał: "Czy zachowujemy się fair play wobec swoich koni traktując je w taki sposób ?" I powołał się na Kodeks Postępowania z Koniem PZJ-u, który mówi m.in.:

II. Na wszystkich (...) dobro konia musi stać ponad wszelkimi innymi wymaganiami. Dotyczy to stałej opieki (...)

V. Należy dołożyć wszelkich starań, aby zapewnić koniom staranną opiekę (...), a także humanitarne traktowanie po zakończeniu kariery sportowej. Dotyczy to właściwej opieki weterynaryjnej obrażeń, spokojnej starości (...)

Iandula

Blue, z tego co piszesz zrobiłaś wszystko co należało, zwróciłaś się do znanego fachowca w okolicy, to nie Twoja wina, że się nie udało
jakiej decyzji nie podejmiesz, to jestem przekonana, że bardziej będziesz myślała o swoim przyjacielu, niż o sobie
woziłaś go po klinikach, lekarzach i starałaś się dotrzeć wszędzie tam, gdzie mogli Wam pomóc, walczyłaś o jego zdrowie
stoisz przed trudną decyzją i mocno trzymam za Was <eh?>

Boubi

Blue...
Bardzo Ci wspolczuje. Smutny

Mozesz mi wierzyc, ze wiem z mojego smutnego doswiadczenia jak ciezko i jak trudno podejmuje sie decyzje w takich wypadkach.
W innych watku chyba napisalas, ze Dukat - o dziwo - nie kuleje.
Przy tak rozleglych zmianach - jest to fakt prawie niepojety.

Jednak jesli nie kuleje, to znaczy, ze nie odczuwa bolu, wiec nie cierpi. On sam naturalnie nie ma pojecia w jak ciezkim stanie sie znajduje i jakie decyzje moze podjac jego wlascicielka.
W przypadku mojego poprzedniego konia, kiedy to musialam zadecydowac o jego uspieniu - sytuacja byla na tyle odmienna, ze kon kulal bardzo pomimo wczesniejszego odnerwienia, i ze choroba trzeszczek nie dawala zadnej szansy na wyzdrowienie. Stanie w boksie nie wchodzilo w rachube, bo od razu mial kolki, a z kolei jego nerwowy charakter angloaraba - nie dawal zadnych szans na spokojne kustykanie po pastwisku. Dla mnie niestety sytuacja byla jasna, a wybor - jeden niestety. Smutny

Moze jeszcze odczekaj troche jesli Dukat dobrze znosi boksowe postoje i spacerki po twardym? Jesli stan jego nogi by sie poprawil to moze operacja w W-wie moglaby dosc do skutku?
Na podjecie nasjmutniejszej decyzji bedziesz miala jeszcze czas.

blueberry

koń nie kuleje, ale bynajmniej sytuacja w której się znajduje nie jest komfortowa, dodatkowo nie ma już prawie żadnych możliwości na zmianę tego stanu lub chociaż częściowe zalecznie.

Moim celem był doprowadzenie tego konia do takiego stanu, żeby mógł spędzić resztę życia na pastwiskach, będąc męczonym przeze mnie w różnoraki, ale lekki, sposób z ziemi, chociażby przez czyszczenie itd. Wesoly

Fakt jest faktem, że póki co, na dniach sie nie zanosi, żeby zostały podjęte jakieś drastyczne kroki, aczkolwiek z dnia na dzień jest gorzej, samo zakładanie/zmiana opatrunku to ciężka sprawa, tak samo jak smarowanie nogi itd.-bo choć nie kuleje, to odczuwa ból...

Konsultacje są stale prowadzone z kilkoma klinikami (w tym za granicą) mimo tego, diagnoza jest w większości taka sama. Albo inaczej, brak diagnozy, rozpoznania i propozycji leczenie. "Czegoś, co raz się rozpadło, trudno poskładać ponownie w jedną całość"

Póki co, podtrzymujemy konia w stanie w jakim jest, w wypadku pogorszenia-decyzja będzie jedna Smutny

dziwne jest to, że owo pogorszenie, na dobrą sprawę nie wpływa na ogólny stan zdrowia, jedynie na stan nogi...więc mam zdrowego konia z chorą nogą, który stoi na cienkiej, białej linii

Boubi

Iandula

dołek murowany,
kiedy straciłam wymarzonego, własnego źrebaka przez m-c nie weszłam do boksu mojej kobyły, czując się winną własnej bezradności wobec sytuacji Smutny

było mi przed nią wstyd, że zawiodłam Smutny

do tego poczucie utraty maleństwa Smutny

ehh .................

Cytrynka

Dopiero teraz doczytałam wątek jest mi bardzo przykro. Nie posiadam własnego konia ale przyjaciel zwierze to specyficzna więź. Będe trzymać kciuki

Monka

Jeśli mowa o pożegnaniach to w zeszłym tygodniu musiałam wraz z rodzina podjąć decyzję o uśpieniu naszej jamniczki.Moim zdaniem jeśli zwierzę nie ma szans na normalne życie i ma tylko cierpieć to trzeba pozwolić mu odejść, choć z własnego przykładu wiem jakie to trudne Smutny

dragonnia

Czytam czytam i sama zastanawiam się co kiedyś zrobię. Tak, bo trzeba mysleć o przyszłości jak ma się konia i psy. Rozum podpowiada, że jak cierpienie będzie mocne, to należy podać "ostatni zastrzyk"> Serce "za wszelką cenę do końca trzymać przy życiu, bo to najlepsi przyjaciele".
Zamknąć konia w boksie - barbarzyństwo, szczególnie dla Darnicy. Ona kocha biegać, kocha dużą przestrzeń, a boks to kara za nic. Dragon, kundelek, następny który lubi ganiać, szaleć. Przykuć go do posłania - tragedia za życia psa. Podobnie nasz rotti Max. Myślę jednak, że jeśli diagnoza byłaby jednoznaczna, to podjęłabym bardzo trudną decyzję o eutanacji. Wiem juz teraz, że opłaciłabym za to depresją, dołem i Bóg wie czym jeszcze. Cierpieć bym jednak nie pozwoliła, bo cierpiałabym razem ze zwierzakiami.

Blue trzymaj się Moja Droga. Miej siłę bez względu jakie kroki podejmiesz.