Stajenka

Dekster

Takie mnie rozmyślania naszły.Jakie są najlepsze konie terenowe,czy każdym da się pojechać w nieznane czy są takie które nigdy poza ujeżdzalnie nie wyjdą.
Jak pracować z koniem,żeby był bezpieczny,nie ponosił,uskakiwał.
Co należy zrobić,żeby zminimalizować ryzyko wypadku,co zabrać ze sobą a co sobie darować?

Quincy

Może to śmiesznie zabrzmi, ale ja w tereny, zwłaszcza samotne zawsze zabieram komórkę, to jest dla nie najważniejszy ekwipunek. Kiedyś, jak jeszcze nie było komórek (choć to brzmi jak prehistoria) spadłam w terenie, 12 km. od domu i wracałam kuśtykając z sercem w gardle, że koniowi w drodze powrotnej mogło się coś stać. Bardziej mnie tan strach dobijał niż ta noga Mruga

.

Poszumy Frankusowe

Ja też jeżdzac sama miałam ze sobą komórkę

I raz mi sie przydała Smutny

Jak byłam sama, jeździłam blisko domu, tak żeby wrazie Wu nie musili mnie daleko szukać Wesoly

Obecnie jeździmy z Piotrkiem ( też bezpieczniej) i telefon zawsze ma któryś z nas przy sobie.

Z zasady mam zaufanie tylko do mojego konia. A na niego też BARDZO ważam. Nie lubie jeździć na obcych koniach, a jak juz jest taka okazja, to teren jest traktowany raczej jako spacer.
Bezmyślnych instruktorów z ograniczoną wyobraźnią, którzy tempo terenu uzależniaja od swoich potrzeb i umiejętności UNIKAM jak ognia.To,ze oni poradzą sobie z koniem nie znaczy,ze reszta grupy tez sciana

Generalnie: MYŚLEĆ, nie ufać koniowi (nawet własnemu), mieć wyobraźnię i jeszce raz MYŚLEĆ co sie robi i jakie moga być tego skutki

amen

blueberry

ja zawszę biorę komórkę(i jak nie zapomnę to kopystkę), zawsze jadę w kasku, co do płoszenia i ponoszenia -to nie da się tego obejść inaczej jak spokojem, cierpliwością i brakiem pośpiechu.

zgadzam się w pełni z Poszumką - trzeba mieć wyobraźnię i myślenie włączone na 1000% normy i wiedzieć z jakim koniem ma się do czynienia(bardziej, mniej płochliwym itd.), ale pomimo tego być czujnym i nigdy z góry nie zakładać "znam tego konia i wiem co zrobi" bo choć może to mieć i nawet w większości dużo wspólnego z prawdą to zawsze zostaje te kilka procent- i tu zdarzają się wypadki.

Ja ostatnio jeżdżę w tereny zwane "stępo-cwałami" lub "wypadami emerytek z Ciechocinka" czyli na spacerki z 98% stępa(nigdzie mi się nie śpieszy Wesoly

)-bo akurat tak się złożyło, że mam bardzo nerwowego i "elektrycznego" konia który jest płochliwym i ponoszącym histerykiem,a w terenie jest jak beczka z prochem-ale uważam, że "przejażdżki w naturze" są potrzebne koniom(szczególnie tym bardziej bronującym czworobok niż skaczącym) do np. dobrego samopoczucia- i zabieram rudego minimum raz w tyg dla odprężenia i jadę go na luzie na jego możliwości i tyle, a za każdym wypadem jest coraz spokojniejszy i rozluźniony do czego dążę.

fetyszystka

Oczywiście dziewczyny macie racje co do telefonu komórkowego, ale zapomniałyście dodać jednego drobnego, aczkolwiek jakże ważnego szczegółu czyli naładowanej baterii w komórce. A z tym niestety bywa różnie. Szczególnie gdy okazuje się potrzebna to bateria umiera.

Dekster

Wszystkiego nie da się przewidzieć-fakt,ale jest dużo rzeczy na które powinniśmy zwracać uwagę.
W teren komóra i hełm obowiązkowo i oprócz baterii przydało by się mieć coś na koncie Mruga

Jadąc w teren rezygnuje zwłaszcza w lecie z nachrapnika i jeśli to ma być tylko stęp to z ochraniaczy,nie jadę w ostrogach i bez bata.
W trasie staram się myśleć jak koń,patrze na jego uszyska i już wszystko wiem.Nie galopuję przez szuwary,na ścianach lasu,gdzie mogła by wyskoczyć sarna i po znieznanych drogach w obcym terenie między domami.
Kiedyś,gdy byłam wieczorem,robiła się już szarówka oberwała bym kulke od leśniczego jeszcze wtedy nie na swoim koniu,warto więc sygnalizować jakoś swoją obecność np odblaskami,owijkami czy świecacą półderką.
Zawsze sprawdzam zapięcie puślisk i popręgu.
Wiem,a przynajmniej tak mi się wydaje,kiedy mogę jechać a kiedy nie.
NIe,kiedy wyprowadzam konia a on zaczyna furczeć,dziwnie się na coś patrzyć,jest rozkojarzony i nerwowy-wiadomo na takim koniu teren na pewno nie będzie przyjemnością.Wybieram mało wietrzne dni,kiedy jest w miarę sucho i nie zanosi się na burzę czy grubszy deszcz.
Jeśli to możliwe to zawsze najlepiej jechać z kimś.

Koleżanka mi opowiadała,że mają w stajni takiego konia "niby" histeryka.
Pani się uparłą,że będzie na nim w tereny jeździć a że się boi to faszeruje
konia magnezem.Koń prywatny,więc jeździła na nim tylko ona aż musiała wyjechać i konia znajmomej wydzierżawiła.Okazało się,że koń bez magnezu jest nadal spokojnym misiem i w trasie zachowuje się grzecznie.
Często to my mamy w głowie strach,nie konie.Ja się łapię na tym,że wyskakuje bażant i pierwsze co to ja się spinam a koń idzie dalej jak gdyby nigdy nic.Niektórzy mówią"Mój koń się do terenów nie nadaje"
czy napewno?Czy z każdego konia da się zrobić bezpiecznego w terenie czy są takie,które pomimmo pracy zawsze pozpstaną na maneżu?

martik

martik

Przecław

Paskuda

Kopytko

no no Paskudko wszystko co piszesz się zgadza, tak spokojnego spacerku jak u Ciebie, na pełnym luzie już dawno nie miałam ( całuski dla Elenki)

Paskuda

Tak, tak jeszcze napisz, że bez toczka pojechałaś (na Elenie siedziałąś 2 raz w życiu) i z dziewczyną, która miała chyba 8 jazdę, bo miała Was pilnować w lesie żebyście się nie pogubiły i mnie tu zaraz zlinczują sciana

Boubi

Wlasciwie reasumujac wszystkie argumenty wyzej przytoczone - calkowicie sie zgadzam.
Naladowana komorka (+ zasieg)
Kask (to do swiadomego wyboru kazdego z nas na wlasna odpowiedzialnosc, ale przyjmijmy, ze konieczny)
Kon: padokowany, chodzacy czesto w teren, jesli pierwsze proby - to najlepiej za drugim spokojnym i obytym z terenami koniem.
Przyjemnie we dwojke - ale takie wyprawy moga miec swoje plusy i minusy (chyba, ze oba konie i jezdzcy sa OK)
Co zas do sygnalow dawanych przez konia - to tu bym sie zgodzila z Dekster. Sa dni, sytuacje, uwarunkowania, kiedy wlasny kon daje Ci wyraznie znaki, ze jest np zbytnio podjarany, albo cos mu nie pasuje, albo a priori czegos sie boi - czasami warto go posluchac. Moj upadek z Melka w terenie odbyl sie wlasnie w takich okolicznosciach: nowe miejsce, nowa stajnia, zimno i wietrznie, podloze - oprocz glownej drozki - lekko zmrozone (wiec slisko dla kutego konia), no i moja jazda nawet na odcinku "od stajni" od poczatku odbywala sie kluso-pasazem. Ja - oczywiscie chojrak -co to? pierwszy teren, czy jak? i do przodu. Powrot do stajni okazal sie malo ciekawy. Ale znow i jak zwykle wine biore na siebie. Nie trzeba bylo wyjezdzac na koniu, ktorego (jak mi sie wydawalo) znam na pamiec, a ktory od poczatku dawal mi sygnaly, ze jest maksymalnie podjarany i moze byc "wesolo". Jestem zatem zwolennikiem uwaznego sluchania naszych koni. Nie jestem natomiast zwolennikiem pozwalania im na wszystko. I np. z uporem godnym lepszej sprawy walcze ze "straszydlami" w terenie, jesli kobyla robi mi stope i nie chce isc naprzod. Poty przekonuje, namawiam do przejscia, wlaczam czasami "wsteczny" - to b. u Melki pomaga, ale nie daje za wygrana, bo wiem, ze nastepnym razem to ona postawi na swoim i bedzie po zabawie.

Dekster