Stajenka

ansc

Tylko raz kupiłam zwierzaka jako dziecko, to był kanarek i rzeczywiście hodowca tylko zapytał czy mam klatkę w domu dla niego i nic więcej. A reszte zwierzaków albo mi ktoś dawał albo były to znajdy. Zresztą kogo interesowało przeszło 20 lat temu co dzieciak zrobi ze zwierzakiem.
A propo dorosłych, często gorzej sie zajmują lub wogóle nie mają zielonego pojęcia o wychowaniu zwierząt.

Sabina_

moich zwierzaków jest pełno, chciałam pokazać metamorfoze znalezionego kotka przy drodze i teraz juz mojego kocurka nazywa sie Pan Koki

tak teraz a przedtem....biedak

newenga

Ale masz fajnego kocura! Nieźle go wykarmiłaś Wesoly

nongie

Ech, zeby wszystkie tak dobrze trafiały!

Iburg

Ale wyrósł , sliczny jest

Luna

Piękny.
Mojej mamy Syjam obecnie terroryzuje dom. Jest dobrze, kiedy śpi, bo jak nie to rozrabia jak pijany zając, a i psa (Luny) się nie boi. Luna to owczarek niemiecki dość wyrośnięty, i nie za specjalnie pasjonuje ją przyjaźń z kotem. Ale przynajmniej pozostałe koty mają trochę ruchu rano i wieczorem.

U Filipa stwierdzono reumatyzm. Kocurek ma z 3lata, a problemy z nogami ma odkąd go znaleźliśmy. Leży całe dnie w domu bo ma szlaban na wychodzenie. Teraz to nawet przypomina kocura, bo wcześniej to taki mały był, teraz się z niego byku zrobił.

newenga

Śliczne kociaki Wesoly

A jaka fajna pościel...

nongie

Piękny obrazek - mały rozrabiaka i starszy "braciszek", miło popatrzewć na dwa szczesliwe koty w tym morzu kociego nieszczęścia.
Reumatyzm u trzyletniego kota (!) Jakie daje objawy?

nongie

Swoją drogą - ciekawe czy dziś przemówią.
Na wszelki wypadek - przedstawiam moją czeredkę, żeby nie nakrzyczały że pominięte Mruga

Miluś - mój pierwszy. Urodziła go kocica sąsiadki, ma naturę wojownika-samotnika i urodę pantery, kocha przestrzeń, ma swoje tajemnice i swoj świat. Jest kastratem ale terenu pilnuje i znaczy jak kocur. Jedną z samotnych wędrówek o mało nie przypłacił życiem, ale opatrzność nad nim czuwa, a ja staram się w miarę możliwości pomagać...

Naturę Milusia najlepiej oddaje zdjecie "Miluś z dżungli"

Maksio - kot ktorego nie chciałam. Mąż pojechał po węgiel a wrócił z zaświeżbionym, zasmarkanym, zapchlonym, umazanym jak nieboskie stworzenie brzydactwem. W pierwszym odruchu chciałam go odwieźć tam skąd zabrał ale nie dałam rady. Dziś jest naszym najpiękniejszym i zdecydowanie najsłodszym kotem. Ma wdzięk miśka koala i budzi w ludziach chęć do miętoszenia i przytulanek. Niezdara i ofiara losu, z wycieczek wraca z podrapanym nosem, wiec ograniczam mu wyjścia do niezbędnego minimum.

Lala - staruszka przygarnięta po zmarłej osobie z Gliwic, groziło jej schronisko w ktorym raczej długo by nie pożyła. Na początku była bardzo wycofana, zeby nie powiedzieć agresywna - kiedy się wkurzy potrafi być niesamowicie skuteczna, zębów nie ma ale pazurki ostre i zakrzywione. Szybko ustawiła chłopaków - przechodzą obok niej ostrożnie i na lekko ugiętych łapach. Lala bardzo sobie ceni spokój, głaski i możliwość spania na naszych kolanach. Kiedy budzę się rano, Lala siedzi jak sfinks obok łożka i pilnuje zeby żaden futrzak nie skakał mi po brzuchu.

Malinka - nasza iskierka, kwiatuszek, szczescie na 4-ch łpakach. Owoc nieudanej adopcji. Przyniosły mi ją zeszłej zimy dziewczyny z pobliskiego sklepu, znalazły mroźnym wieczorem na chodniku, kociatko miało wtedy od nosa do ogona jakieś 10 cm. Przygotowalam ją do adopcji, ale dzień po zawiezieniu nowy dom się rozmyślił. Postanowiliśmy wtedy ze już nigdy więcej nie wytniemy kotu takiego numeru i została. Ani przez chwilę nie załowaliśmy tej decyzji, bo Malinka wniosła do naszego domu mnóstwo radości życia i kocięcych figlów. Dziś ma roczek, niewiele urosła, gada bez przerwy, jest bardzo szybka i zwinna, taka mini-panterka.

Luna

Objaw jest kilka. Na początku jak trafił do nas, miał taki okres, że chodzenie sprawiało mu wielką trudność i za każdym krokiem miauczał jakby ktoś mu krzywdę robił. Nie daje za bardzo dotykać nóg (tylnich). Myśleliśmy, że to poduszki go bolą, bo miał zawsze je takie suche i mu pękały. Po wizycie u weterynarz, odbywało się smarowanie różnymi maściami poduszek. Byliśmy u wielu weterynarzy i każdy mówił, co innego. Ostatnio poszliśmy z nim do weterynarza, który specjalizuje się w kończynach i stwierdził, że kot ma słabe kości i że to reumatyzm. Dostał zastrzyk i po nowym roku mamy zgłosić się na kontrole. Zobaczymy. Jak na mój gust Filip może być obciążony genetycznie i z tego powodu ma słabsze kości.