Stajenka

dakron

No nareszcie!! Jezyk

Ciesze się, że obyło sie bez przygód przy przewozie, dla mnie to zawsze najtrudniejszy moment Wesoly

Do boju Martik, a nie na spacerki na Astrid Jezyk

To w końcu ma być Twoja Curcia

Iburg

Wreszcie jakaś informacja. My to z niecierpliwościa czekamy a Ty oboe wycieczki uskuteczniasz. Nawet do tej pory zdjęcia nie ma.

Ale cieszę się że dobrze się zapowiada wspólpraca i że Curcia taka chętna do wiedzy.

A swoja droga możesz nam powiedziec jak sie to wymawia i dlaczewgo takie imię ni i o ile można to po czym jest?

Boubi

O to dziwne imie juz podpytywalam w innym poscie. Ale pozostalo bez komentarza. Wiec Martik - uswiadom nas please!

martik

Słuchajcie, ja Was przepraszam za brak informacji na bieżąco ale w tej chwili praca to jedyne miejsce, gdzie mogę spokojnie wejść do Stajenki i coś napisać. A że ostatnio w pracy mam też urwanie- patrz dzisiaj- to informacje są wydzielane porcjami

Nie mam pojęcia dlaczego nazywa się CURA. Mogę zapytać właściciela przy okazji. On to wymawiał po polsku- CURA i tak wszyscy na nią mówimy. Cura, curcia.
Kobyłka nie ma żadnego szlacheckiego pochodzenia. Mam paszport, to przepiszę- chyba mnie nikt nie zabije?
Cura wlkp., ur. 18/07/2003, po Britanic, od Czika po Ober.
Generalnie zwykły koń, żaden PAPIER.

dakron

Może hodowca był dyslektykiem lol

martik

Może...
Żeby uściślić- stajnia, w której stoi Astrid, a teraz także i Cura jest ok. 25 km od tej strony Warszawy, gdzie znajduje się moje mieszkanie. Monika zaś mieszka w Ursusie, co daje dodatkowe 25 km- stąd ok. 50.

dakron

Myślę że czas założyć dla Cury nowy autorski wątek.
Ten już z samej nazwy nie pasuje.

Iburg

Popieram Dakron.

Monika78

Martik - ja nie mieszkam w Ursusie sciana

Patriotyzm lokalny nakazuje mi sprostować, że zamieszkuję słoneczną italię (znaczy się Włochy)

Iburg

Czy doczekamy sie jaki fotek i dalszych relacji z postepu w treningach? Bo jakoś cisza nastala

rider

wywołuję wilka z lasu.

Wczoraj cura miała na grzbiecie siodło......

cdn.

ihah

martik

Przepraszam, już nadrabiam zaległości Wesoly

Najgorsze jest to, że nadal nie mam zdjęć sciana

Mimo, że Cura wygląda już coraz bardziej jak koń Mruga

W ciągu tygodnia dojeżdżamy do niej wieczorem, gdy jest już ciemno a w weekend po prostu zapomniałam aparatu cisza

Sorry- nadrobię, obiecuję Wesoly

Raport z zeszłego tygodnia:
Cura nadal bardzo ufna, przyjacielska i przylepna. Niestety wciąż jest czołgiem Mruga

Trochę zaczęła nas szanować i respektować naszą przestrzeń ale powiem szczerze, nie wiem jak na nią wpłynąć, gdy robi coś źle, bo głośne "NIE" nie skutkuje a ja nie chcę jej uderzać...

W mądrych książkach piszą, żeby np. sama nadziewała się na mój wystający łokieć- co staram się robić ale nie zawsze mam łokieć w pogotowiu... Macie jakieś pomysły? Chodzi mi szczególnie o to jej pchanie łba i chrap na mnie, na ręce i ramiona, ocieranie się o kurtkę, itd.
Największe sukcesy mamy z tranzelką. Wędzidło bierze już niemal normalnie, na pewno lepiej niż niektóre zepsute konie. Ostatnio do wędzidła doczepiliśmy gumowe kółka do lonżowania i zupełnie spokojnie mogłam jej taką tranzelkę założyć, bez wiązania i większego szarpania.
Na lonży w lewo chodzi całkiem sympatycznie, tylko nadal mamy kłopoty, bo bat jest za krótki i kobyłka sobie staje. Mając dłuższy bat, moglibyśmy bardziej na nią wpłynąć Mruga

Lonża w prawo wychodzi jako tako ale to kwestia czasu i tu też będzie całkiem nieźle.
W niedzielę uczyłam kobyłę cofania z ziemi a od kilku dni przestawiam ją batem. Na początku szło topornie ale po kilku razach, jak kobyła skumała o co mi chodzi, to poszło już z górki.
W ogóle, po tym weekendzie doszliśmy z Lechitą do wniosku, że młode konie powinno się jednak zajeżdżać dopiero w wieku 4 lat, bo mają już za sobą te dziecinne wygłupy (znamienne dla wieku 2 lat) a jeszcze są na tyle młode i chętne, że ta nauka idzie sprawnie i szybko Wesoly

Cura zaskakuje nas swoją pojętnością, zaufaniem do człowieka i bezproblemowością. Ze względu na fakt, że do wszystkiego daje się szybko przekonać i nie stawia żadnych oporów przy kolejnych etapach pracy (odnoszę wręcz wrażenie, że podoba jej się to, że ktoś się nią tyle zajmuje, że robi z nią tyle ciekawych rzeczy), zdecydowaliśmy się na założenie jej w niedzielę po raz pierwszy siodła.
Najpierw było czyszczenie, mizianie, lonża, spacerek, nauka cofania, przestawianie a potem poszliśmy po siodło. Ja trzymałam Curę a Lechita zakładał siodło. Przy pierwszej próbie kobyłka się wzdrygnęła i zaniepokoiła. Ale bardzo szybko ją uspokoiliśmy, Adam pokazał jej jeszcze raz siodło, zaczął ją tym siodłem pocierać i delikatnie jej założył na grzbiet. Zero reakcji Kwadratowy

Pochwaliłam ją głośno, dostała cukier, poklepałam po szyi. Opuściliśmy popręg. Nic, zero stresu Wesoly

Podpięliśmy- nic, więc znów cukier, pochwała i klepanko po szyjce. Teraz najważniejsze- jak zareaguje, gdy ruszy? Mówię do Curci- no, idziemy naprzód a ona... Normalka, nuda dłużyzna Kwadratowy

Idziemy? Nie ma sprawy! W czym problem? Wesoly

Po prostu poszła- żadnych baranów, żadnego zdenerwowania, nic, po prostu nic! Jestem z niej bardzo dumna jupi

Wyprowadziliśmy na padok- ja pochodziłam z Curą, żeby się przyzwyczaiła, że ma coś na grzbiecie, po czym Lechita zaczął lonżowanie z siodłem. Kilka kółek szła sztywna, bo coś ją uwierało ale nie stawiała żadnego oporu! Podporządkowała się, po chwili szła tak, jakby nic na grzbiecie nie miała albo chodziła pod siodłem już wiele razy.
Ponieważ poszło tak dobrze, doczepiliśmy strzemiona. I tu dla mnie kolejne zaskoczenie- przy siodle można było spokojnie manipulować, doczepiałam jej te strzemiona zupełnie normalnie- kobyłka stała spokojnie i czekała co będzie dalej. Wygląda to tak, jakby ona nam bezgranicznie ufała- że nie wyrządzimy jej żadnej szkody... Bardzo mi miło z tego powodu Wesoly

Ze strzemionami dyndającymi po bokach też chodziła ładnie. Na początku trochę sztywno ale potem, zupełnie normalnie. Żadnych objawów jak u innych, młodych koni- żadnego brykania, prób zrzucenia siodła. Normalnie nic! Zaczynam się zastanawiać czy aby na pewno ona jest surowa Mruga

Oczywiście rider namawiał abyśmy tego samego dnia wsiedli ale uznaliśmy, że jeszcze nie- zaczekamy. Na sam koniec, już pod stajnią, uwiesiliśmy się oboje na strzemionach, tak, żeby poczuła obciążenie. I tu znów- zero reakcji, stała i akceptowała wszystko co przy niej robiliśmy Wesoly

Na koniec lekcji, została puszczona na padoczek, żeby sobie jeszcze pobiegała i pobrykała. Lechita patrzył na nią maślanym wzrokiem a na moje pytanie, czy chwyciła go za serducho, powiedział: jest bardzo pojętna Jezyk

Heheh- jassssne Wesoly

W tym tygodniu: planuję zaznajomienie z reklamówkami foliowymi, dalszy ciąg cofania z ziemi, dalszy ciąg zakładania siodła + stretching nóżek. Zobaczymy jak to wyjdzie Wesoly

Na razie jest bardzo obiecująco Wesoly

dakron

Nareszcie

Ciesze się, że wszystko idzie tak gładko, oby tak dalej