Stajenka

kocia

Jakiś czas temu miałam okazję pojeździć na bardzo charakternej klaczy, przewodniczce stada, ale... zrezygnowałam z jazdy po 5 min. Akurat tak sie złożyło, że 2 dni wcześniej Mesalina została odstawiona od ostatniego źrebaka i jak tylko go usłyszała nadającego z sąsiedniej stajni to był koniec... moich złudzeń co do udanej jazdy uuu

Ledwo dałam radę dotrzeć z nią na ujeżdżalnię. No a jak już na kobyłę wsiadłam, to zaczęły się akrobacje - próbowała stawać dęba, rżała cały czas do tego źrebola. Stwierdziłam, że to bez sensu tak z nią walczyć, no i zsiadłam. Kiedyś nie odpuściłabym sobie tak łatwo, ale chyba z czasem wyobraźnia się u mnie rozwinęła szok

Poza tym to był wyjątkowo nerwowy dzień i miałam złe przeczucia, że jak tak dalej będę igrać z losem, to coś złego się stanie.

A może się do kobyły uprzedziłam? Fakt, faktem, że mnie kobylasta kiedyś nieźle przećwiczyła przed jazdą i do dzisiaj czuję do niej respekt szacuneczek

Na dzień dobry powitała mnie kopniakiem w rękę - to tak w obronie źrebaka. To jedyny przypadek kiedy mnie koń kopnął. Potem okazało się, że ma humory jak się ją czyści - kwiczy, jakby miała łaskotki. Wystarczyło jednak, żeby przyszła Natalia (właścicielka stajni) i porządnie na Mesalinę nakrzyczała i od razu łaskotki przestały istnieć

Tak to kobyła testuje klienta Wesoly

A wracając do tej mojej rezygnacji z atrakcji fundowanych przez Mesalinę - kiedy należy powiedzieć pas, a kiedy nie odpuszczać sobie jazdy co by nie psuć konia, nie mieć moralnego kaca? wstyd

Zdarzyło się Wam kiedyś coś podobnego?

martik

Kiedy powiem sobie dość... gwizdze

jak śpiewała jedna z przeklinających polskich artystek Mruga

Zakładając, że sprawą nadrzędną jest bezpieczeństwo jeźdźca, „pas” należy powiedzieć w momencie, kiedy czuje się, że dalej już jest narażanie życia. Ale… z końmi niestety nie jest tak łatwo i jeśli raz odpuścisz, potem już może to się cały czas powtarzać.
Generalnie, myślę, że należy sobie przede wszystkim zadać pytanie: czy jestem w stanie poradzić sobie z takim koniem. Bo jeśli sama czujesz, że nie, że to nie Wasz dzień, to najlepiej samemu zsiąść ale przekazać konia w inne ręce, tak by pokazał mu, że takie wygłupy to i owszem ale na pastwisku i bez jeźdźca na grzbiecie.
Konie pamięć mają idealną, więc trzeba bardzo uważać, żeby nie popełnić błędu. Bo raz popełniony błąd będzie się odbijał przez dłuższy czas.
Jeśli zaś nie ma kogoś, kto mógłby wsiąść zamiast Ciebie, to warto też się nie poddawać i nie robić najgorszego, czyli nie odprowadzać konia do stajni a wziąć po prostu lonżę i spróbować sobie poradzić z koniem z ziemi.
Jak zajmowałam się Beginem i on pokazywał rogi pod siodłem, to ja po prostu zsiadałam, przeganiałam go, pokazywałam z ziemi, że nie robi na mnie wrażenia i wsiadałam z powrotem. I muszę powiedzieć, że to ZAWSZE skutkowało. Po takiej chwili pracy z ziemi, zupełnie spokojnie mogłam powrócić w siodło i kontynuować jazdę.

Przecław

Mnie się wydaje, że to zależy od klaczy na której się jeździ. Jeśli jest bardzo przywiązana do malucha to nie ma szans. Jak zaczęłam jeździć na klaczy, która się oźrebiła, to dobrym rozwiązaniem jest jeździć blisko stajni. Jak szłam dalej, zawsze kończyło się tak samo- klacz się wydzierała za źrebakiem, źrebak za mamą, a jazda do kitu.

kocia

Teodora

martik

OK, podeszłam ogólnikowo do tematu, nie sądziłam, że skupiamy się na tej konkretnej sytuacji, gdzie klacz po odstawieniu źrebaka świruje. To, co napisałam powyżej dotyczyło ogólnie pojętej niesubordynacji, bez zagłębiania się w powody takiej sytuacji. Sprawę instynktu muszę w takim razie głębiej przemyśleć a na to potrzeba czasu.
I Kocia, pisałam o Beginie, kiedy był ogierem. Potem, po kastracji też tak samo postępowałam ale miałam z nim mniej problemów. Największe "jazdy" były właśnie jak ogierzył, dlatego m.in. został wykastrowany...

martik

Slonce

ja mówię sobie dość gdy czuję, że
1- zaczynam się bać
2- zaczynam się wkurzać
3- tracę kontrolę nad koniem

W sytuacji nr 1 zwykle zsiadam i próbuję dojść do porozumienia z ziemi. W sytuacji nr 2, gdy czuję, że coś nie wychodzi i udzielają mi się nerwy rzucam wodze, zamykam oczy i stępuję tak długo aż mi i koniowi ciśnienie nie spadnie. W tym czasie myślę co było nie tak i szukam rozwiązań. Później wracam i próbuję jeszcze raz, po uzykaniu choćby cienia tego czego oczekuję, dając z siebie 3x wiecej cierpliwości i spokoju niż wcześniej, kończę jazdę. W sytuacji nr 3 również zsiadam i wracam do pracy z ziemi. Jakoś czuję się pewniej stojąc obok wariata na ziemi, a nie siedząc na nim.

Anjel · Dołączył: 12 Kwi 2007 Posty: 49 Przeczytał: 0 tematów

martik

kocia

Anjel · Dołączył: 12 Kwi 2007 Posty: 49 Przeczytał: 0 tematów

Jestem w stanie. Przy koniach to konieczność - są od nas szybsze i silniejsze, więc myślenie jest naszym największym atutem.

Może powyższe stwierdzenie brzmi nieskromnie, ale nie zajmuję się końmi od wczoraj - to po pierwsze. A po drugie (pewnie ważniejsze) nie miałam styczności z przypadkami skrajnie trudnymi (aczkolwiek całkiem łatwo też nie było Mruga

). No i "zmiany metody" to żadne tam czary, tylko choćby właśnie zabawa z koniem z ziemi, czy choćby wspomniana wczesniej lonża. Cokolwiek co sprawi, że choć w jakimś stopniu to moje a nie konia "będzie na wierzchu".

W każdym razie SPOKÓJ jest zawsze wskazany. Przewidywanie sytuacji TEŻ, więc nie uważam, żebyś przesadzała z analizowaniem zanim wsiądziesz na konia, tzn. o tyle, o ile nie powoduje to u ciebie niepotrzebnego zdenerwowania (które przecież udziela się koniowi).

kocia

ansc

Moim zdaniem, klacze wogóle nie była przygotowana do odstawienia źrebaka, tzn. nie była przyzwyczajana już dużo wcześnie że wychodzi z boksu pozostawiając źróbka.
Nic się nie stało że wróciłaś i nie starałaś się postawić za wszelką cenę na swoim, to by pogorszyło tylką całą sytucję, spotęgowałabyś tylko stres konia jak i twój.
Należałoby teraz naprawic to co było zaniechane wcześniej czyli przyzwyczajanie do tego że klacz wychodzi ze stajni chodźby na chwilę ale doprowadzając chodźby do chwilowego uspokojenia się klaczy i wówczas wrócić do stajni. choćbyś miała wyjść tylko na 15 min. i powtarzać, powiększać dystans od stajni najlepiej w takie miejsce gdzie nie będzie słyszeć źrebaka i będzie zajęta pracą np. lonża itp. Miałam podobny przypadek z klaczą od ludzi którzy nie mieli zielonego pojęcia jak postępować z końmi a cóż dopiero z klaczą ze źrebakiem. Mieszkali pod lasem więc wychodząc ze stajni starałam się jak najszybciej znaleźć się w lesie a tam była jak marzenie Mruga

Trzeba pamiętać, że małymi kroczkami i cierpliwością dojdziemy do celu, łatwo się mówi ale warto spróbować.

kocia