Stajenka

dakron

Boubi normalnie jestem w szoku, Ty to masz korzenie!!!!!!

Może powinnaś założyć osobny wątek na wspomnienia Mamy i zamieścić jej zdjęcia niezależnie od jakości. Bardzo proszę Wesoly

Boubi

Dakronku - jakos teraz przy "wirtualnych stajenakch i konikach" i tej napierajcej fali mlodosci (nic zreszta w tym zlego) czuje sie jak jakis zakurzony zabytek. Taka byla jednak historia mojej rodziny (calkiem nie wirtualna).
Tak sobie tylko czasem mysle, kto dzis wie cos o wspanialych tradycjach polskiego jezdziectwa w obliczu generalnej poskomunistycznej i powojennej klapy.
Moze kiedys sie zbiore do napisania kilku postow pt "Dawno, dawno temu....".

Delphia

ale to jest swietny pomysl, bardzo dobrze sie to czyta i chetnie pochlonelabym wiecej takiej historii Wesoly

Iburg

O tak Boubi mozna cos takiego załozyc. Sądze że parę osób mogloby cos w tym temacie napisac.
Mnie Twoja opowieść przypomina Marię Ginter i jej książkę "Galopen na przełaj". Dostalam ta książke od Teściowej, okazalo się że jest tam opisanych wiele osób które znali osobiscie. Bardzo lubialam słuchać ich wspomnień z AK z Powstawnia Warszawskiego ze Stad i Stadnin w jakich pracowali.

Boubi

Pogrzebie jeszcze w rodzinnych pamiatkach oraz we wlasnej pamieci (Ginko Biloba biore!) i pewno cos sklece jak mnie "wena" najdzie.
Delphia - dzieki za mile slowa, bo jestes zywym swiadectwem, ze nie tylko wapniaki (tak sie mowilo za "moich" mlodych czasow) interesuje nasza przeszlosc.
Iburg - oczywiscie ksiazke Marii Ginter czytalam, to chodzaca historia.

dakron

Smarki przychodż i odchodzą a my Stara Gwardia jesteśmy wieczni. Mruga

Proszę się nie lenić i zacząć przeszukiwać szuflady biurka, będę wypatrywać Twoich wpisów z niecierpliwością.

Delphia

nie ma za co dziekowac, po prostu lubie wiedziec jak to bylo kiedys, ogolnie historia mi sie podoba,a jesli moge poczytac o jezdziectwie to naprawde bede bardzo zadowolona Wesoly

hugh_h

kunia przez lato trzymam przy domu, rodzina raczej na zasadzie to twoja sprawa co robisz, nie przeszkadza czasem poklepią i dokarmią marchewką, a sąsiedzi bo placyk gdzie chodzi kobyłka sąsiaduje z czterema działkami to wypytują kiedy będzie kuń, wszyscy sa wyrozumiali i nie narzekają na zapachy, dostarczają co ładniejsza trawę i zgłaszają się po "nawóz".

kassia

U mnie tata jest bardzo „za” końmi, a nawet sam by chciał uczyć się jeździć i strasznie interesuje się kupnem konia po prostu jest bardziej zaangażowany niż ja, mamie jest to obojętnie, tylko czasami złości się że cały dzień (w wakacje) przesiaduje w stajni. Dziadek jest również zainteresowany kupnem, a babcia ojj jak babcia usłyszy że jeździłam albo SPADŁAM z konia to zaraz oberwią rodzice że mają mnie już tam nie puszczać! A Sąsiedzi raczej podziwiają za odwagę.