Stajenka

martik

Patrząc na programy ujeżdżeniowe klasy L i P, wydawać by się mogło, że przejechanie czworoboku nie jest wcale takie trudne. Że wystarczy zapamiętać program, mieć konia, który reaguje na pomoce i wiśta wio...

Nic bardziej mylnego!
Okazuje się, że przy ocenie wykonania programu przez parę jeździec - koń, zwraca się uwagę na takie rzeczy, na które normalnie nie zwracamy uwagi. Lub zwracamy uwagi za mało.
Z własnego doświadczenia powiem, że największe problemy mam z impulsem, energią i zachęceniem konia do aktywnego ruchu naprzód. Oczywiście takiego ruchu, który sędziom i widzom by się podobał Jezyk

No i to zachęcanie musi być naturalnie niewidoczne gwizdze

Druga sprawa, która przysparza mi zawsze wielu kłopotów to... geometria Sad

Koła wychodzą mi tak, jak wychodzą a i z wyjeżdżaniem narożników, zmianami kierunków bywa różnie.
Przyczyny moich problemów dopatruję się w wieloletniej jeździe po ujeżdżalni w systemie ścinanym oraz małym przykładaniem wagi do dobrego ruchu konia.
Koleżanka zapytała mnie ostatnio, czy te wysiłki, żeby koń szedł energicznie, w wyznaczonym przeze mnie kierunku, dokładnie po torze, który obrałam są tylko po to, by to ładnie wyglądało. Zastanawiałam się nad tym dłużej i wyszło mi, że nie tylko.
Widzę sporą poprawę w ruchach konia, od którego się czegoś wymaga. Koń skupiony to koń łatwiejszy w prowadzeniu.
Wracając do dresażu i jeżdżenia czworoboków, czy sądzicie, że warto by było stosować choć podstawowe zasady treningowe u koni szkółkowych/rekreacyjnych?
Czy Waszym zdaniem, dobrze by było od początku wytłumaczyć jeźdźcom, że dokładne prowadzenie konia dosiadem na zakrętach wspomoże proces nauki i uwydatni możliwości konia?
Dlaczego w szkółkach olewa się totalnie rozgrzewkę w stępie a i pozostałe chody mogą być wykonywane podczas końskiego snu?
No i czy zauważyliście, że większość koni umie chodzić tylko na ścianie? Przejazd przez środek ujeżdżalni, na wprost to prawie zawsze wężyk.
Ciekawam, czy instruktorzy zapomnieli już, że im więcej pracy włożą w wyszkolenie jeźdźców, tym mniej czasu będą musieli poświęcić na korektę koni Jezyk

ihah

kwiatkonie

Dodam, że niejaki Rodrigo Pessoa zaczął wygrywać konkursy skoków od kiedy do swoich treningów włączył pracę z niemieckimi trenerami od dresażu. A wracając do początków- owszem od samego dzień dobry powinno się uczyć prawidłowego dosiadu, prawidłowego prowadzenia konia właśnie dosiadem głównie, prawidłowego rysunku ruchu po ujeżdżalni itd... I z tej to przyczyny ja stary izagorzały "klasyk" polecam wszystkim ( i rekreantom i sportowcom wszelkich konkurencji z ujeżdżeniem włącznie) elementy westu- głównie "neck rain" i "body rain". Umiejętność prowadzenia konia ciałem znakomicie się przydaje i na czworoboku i na parkurze pozwalając zostawić wodze do regulacji tempa i skrócenia, bądź wydłużenia konia a nie dyktowania kierunku.

osm

martik

kwiatkonie

"Wytłumaczenie początkującemu jeźdźcowi oddziaływania dosiadem jest, moim zdaniem, jak rozmowa ze slepym o kolorach. Nalezy stopniowo wprowadzać coraz wiecej informacji, ale systematycznie i w małych porcjach uzależnionych od postępów i umiejętności. Jak za dużo się poda naraz, to nie tylko sie jezdziec pogubi, ale i moze zniechęcić."
Tak drogi OSMie, ale jeśli nie będziemy uczyć od początku dobrze to nauczymy źle, a moim zdaniem łatwiej jest wytłumaczyć prowadzenie dosiadem komuś kto już na lonży opanował równowagę i rozluźnienie, niż namawiać go na ciągnięcie za wodze, tym bardziej, że wbrew pozorom ciągnięcie za wodzę np. prawą nie daje skrętu w prawo- prawda?

osm

Oczywiście masz rację. Chodziło mi o tłumaczenie wszystkiego.
Uczyć musimy od początku dobrze - ideałem jest rozpoczęcie przygody z jeździectwem od treningu podstawowego judo (opanowanie padow), następnie woltyżerka (złapanie równowagi i rozluźnienia), dalej jazda na lonży w siodle i na koniec (a właściwie początek) trening jeździecki. Sytuacji idealnych nie ma niestety, ale trzeba znaleźć złoty środek, żeby uczyć dobrze, a jednocześnie nie zarzucić człowieka (na ogół dziecka) masą informacji, których często nie rozumie - dlatego dobre uczenie jazdy jest niezwykle trudne, a wykształcenie zawodnika od zera do mistrza niemal niespotykane. W Polsce oczywiście Wesoly

guli · Gość

Czy rzeczywiscie gdzies uczy sie padów?

osm

Na treningach sztuk walki - judo, aikido, karate itp. To bardzo pomaga - czlowiek nie boi sie upadku, a jak spada, to nie na plaskate plecy, a się zawsze odruchowo zwinie.

guli · Gość

No tak to wiem, ale zastanawiałam się, czy w klubach jexdzieckich tego uczą.
Kiedyś prowadziłam dyskuję, ze nalezy nauczyc upadac z konia, ale rozmówcy twierdzili, że tego sie nia da..

martik

To jest w ogóle dobry temat na osobny wątek (może Guli byś go założyła?)... Jak dobrze spadać z konia, no i kiedy spadać, a kiedy nie. W sensie, w jakich sytuacjach należy podjąć decyzję o ewakuacji Mruga

ihah

martik

Szukając rysunków dla zilustrowania trawersu i renwersu, natrafiłam na taki blog:
http://dressageforyou.blogspot.com/
Popatrzcie, poczytajcie- wydaje mi się, że ciekawa stronka... Wesoly

nongie

No tak sobie patrze na ten dosiad, ciekawe jakby sedzia za to ocenił amatora?

martik

Nonia, Ty chyba w wątku o wiedzy zadałaś bardzo fajne pytania odnośnie ujeżdżenia- przeczytałam je szybko ale nie zdążyłam się zagłębić. A teraz ich nie ma... Może byś je umieściła tu, w tym wątku? Myślę, że niektórym z nas przyda się rozjaśnienie Jezyk