Stajenka

martik

Do założenia tego wątku skłoniła mnie ta wypowiedź ansc:

frednota

martik

Iska, a jak byś się dowiedziała, że Twój syn wyprawia takie rzeczy, jak Zaklinaczka, to puściłabyś go jeszcze raz do stajni?

ansc

No cóż, odpowiem jako iż mnie zacytowałaś.
Może już jestem znieczulona na pewne sprawy nie dotyczące mojego najbliższego otoczenia, gdyż:
po 1. poprzez forum nie jestem wstanie naprawić całego zła jakie jest wokół nas,
po 2. przestałam już wierzyć w akcje tzw charytatywne typu schroniska dla koni,( w ludzi prowadzących psie schroniska jeszcze wierzę).
po 3. Niektórym ludziom niestety nie jestem wstanie, nie potrafię wytłumaczyć że źle postępują, szczególnie jeśli to są moi znajomi o których miałam inne zdanie.
po 4. Moje doświadczenie mimo wszystko jest zbyt małe lub nie potrafię go wykorzystać naprawiając błedy innych.
po 5. Wolę się izolować o tzw. fachowców, co o wiele lepiej wpływa na moja i tak juz zszarganą psychikę.

A teraz możesz mną gardzić

frednota

Na pewno zapytałabym właściciela stajni, dlaczego ktoś kto do końca się z koniem obchodzić nie umie nagle dostaje tak trudnego, i pewnie zmieniłabym stajnie.

Jeśli chodzi o Zaklinaczke, to nic o niej nie wiemy, czy to zwykła dziewczyna, która jak wiele innych chce pracować w zamiast za jazdy (wtedy nie mogę zrozumieć postępowania właściciela konia), czy to osoba która już miała do czynienia z trudnymi końmi - w co wątpie - i która wie co robi.
Osobie młodej i niedoświadczonej nie można powiedzieć, że jak koń się po tygodniu nie uspokoi to idzie do rzeźni, bo jeśli ona faktycznie kocha konie, to zrobi wszystko (nawet jeśli robi to źle, a z waszych wypowiedzi na to wychodzi), bez względu na swoje bezpieczeństwo, a rodzice nic nie będą wiedzieli dopóki nie stanie się jakaś tragedia

martik

ansc

hugh_h

jak wszędzie i w jeździectwie są osoby które "zaniżają" nam poziom, jeśli ktoś robi coś źle bo nie umie lepiej to jeszcze pół biedy gorzej gdy robi coś źle bo uważa że to jest najlepsza metoda. tym bardziej jest to przykre gdy chodzi o naprawianie/uczenie koni albo jeźdźców. trudno zmienić wszystko na lepsze a zwłaszcza trudno jest umiejętnie zwrócić komuś uwagę bo często to kończy się uskarżeniem o wymądrzanie się dlatego tak trudno jest nam się zdecydować na reakcję.
umiejętne zwrócenie uwagi jest naprawdę trudne, jeżeli taki delikwent się obrazi to nic nie osiągniemy na pewno nie mówić że "źle robisz", "tak nie wolno" skrytykowana osoba zaczyna się na ogół bronić i tyle. raczej staram się delikwenta zainteresować, powiedzieć że można inaczej (ja to robie w inny sposób i wiesz co? u mnie sie to sprawdza) tak aby sam spróbował od nas wyciągną jak. albo staram sie mówić o uczuciach konia co on czuje (on sie chyba boi, ja bym spróbował ... będzie mu łatwiej).

martik

Tak sobie myślę, że to faktycznie jest kwestia sposobu zwracania uwagi. Jeśli ma się dobry kontakt z ludźmi a ludzie ci nie są przewrażliwieni na własnym punkcie, to szansa na delikatne zwrócenie uwagi jest spora.
Jednak z jeździectwem ogólnie jest kłopot, bo wiele osób sądzi, że wie najlepiej

Z moich doświadczeń wynika, że w wielu przypadkach, jeśli chce się komuś zwrócić uwagę to trzeba mieć mocne argumenty przemawiające za własnymi racjami. Ludzie często pytają: a dlaczego tak a nie tak, jak ja robię? I wtedy właśnie trzeba się mocno nagimnastykować, by coś racjonalnie uzasadnić.
Podam przykład: podpinanie lonży do ogłowia... Kiedy byłam na szkoleniu u Pana Ratajczaka, zdecydowanie zabraniał podpinania lonży prowadzonej przez końską potylicę. Mówił, że powoduje zgięcie wędzidła, które może uszkodzić koniowi podniebienie. Wyszłam ze szkolenia z przekonaniem, że kategorycznie zabronione jest takie podpięcie.
Jakiś czas później zobaczyłam w stajni znajomych jak kolega tak podpina lonżę. Oczywiście od razu zwróciłam mu uwagę, że to nie jest dobry pomysł. Na co kolega zapytał: a dlaczego? Więc ja mu wszystko ładnie wyjaśniłam. A on mi na to: a co, jeśli ja mam niełamane wędzidło plastikowe? Jezyk

No i wytrącił mi wszystkie argumenty z ręki! Nie wiedziałam co odpowiedzieć. I po tym jednym razie doszłam do wniosku, że może nie powinnam zwracać komuś uwagi, bo mogę się mylić...
Chociaż z drugiej strony, podyskutować na żywo też jest przyjemnie. Tylko musi być z kim i w przyjaznej atmosferze.

hugh_h

no jeśli sami zwracamy komuś uwagę to trzeba być gotowym na to że to on nam udowodni że sie mylimy i nie ma w tym nic złego. każdy ma prawo sie mylić i popełniac błędy najgorzej tylko jest tkwic w tych błędach.

ja przede wszystkim wychodzę z założenia, że trzeba mieć własny rozum tzn. warto poznać zdanie innych i argumenty ale uważam że koniecznie je trzeba samemu przemyśleć, odnieść do naszej sytuacji i celów i zastanowić czy to tak jest. a nie przyjmować za pewnik.

martik

:smt096 Hugh, to był Twój 666 post Jezyk

Zgadzam się z tym co napisałeś. Ale mam też takie pytanie: pamiętasz, siedzieliśmy na widowni na Computerlandzie na konkursie skoków i widzieliśmy jedną zawodniczkę, która skończyła przejazd na koniu, któremu z boku niemalże krew kapała od ostróg. Widzieliśmy to doskonale. Ale nie zareagowaliśmy... Dlaczego?
Ja się wstydziłam i w sumie nie wiedziałam jak to rozegrać. Podejść do sędziego? Czy krzyczeć z widowni? Przy takim audytorium? Na zawodniczkę klasy GP? do bani

Jestem do dziś o to na siebie zła wsciekly

hugh_h

nie wiem, nie kojarzę tego, ale nie zareagowaliśmy bo w tym wypadku są wyznaczone inne osoby które powinny sie tym zająć - sędziowie.