Stajenka

Boubi

Sankarita,
Jaki smutny los tej bialej suni. Smutny

A szczeniatko moze wyrosnac na bardzo fajnego psa zaprzegowego. W lutym kibicowalam wyscigom psich zaprzegow w Szwajcarii i ze zdumieniem stwierdzilam, ze najszybciej biegaly mieszance! Wesoly

Nawet hoduje sie psy ras mieszanych specjalnie do sprintow w zaprzegach. A jesli nawet Twoj szczeniaczek nie bedzie mial nic wspolnego z zaprzegami, to i tak bedzie kochany i utulany.

siwa

No to się porobiło. Aż osobny wątek powstał ;d bardzo dobrze. To ja chyba zaczynam studiować książki o zaprzęgach, a na jesień już praktykować powoli z psem hah

żeby na zime coś się udało cwaniaczek

Boubi

Siwa,
Widze, ze jestes ze Slaska - mam w razie czego namiary na taka grupe-stowarzyszenie psow zaprzegowych, ktora dosc intensywnie dziala w naszym regionie. Raz sie wybralam z moimi psami na ich zjazd (kolo Kuzni Racib), ale przy tamtych psach "pracujacych" moje dwie "ksiezniczki" (druga-akitka) wygladaly jak z bajki o tych co "na ziarnku grochu siedza". wstyd

Chociaz podobno nigdy nie jest za pozno!

Tomek_J

nongie

Tomek, myslisz o zaprzegu na zimę? Wesoly

Boubi

Tomek,
Prosze bardzo.
[link widoczny dla zalogowanych] (strona Polskiego Zwiazku Sportu Psich Zaprzegow)
[link widoczny dla zalogowanych] - to klub dzialajacy aktywnie na Slasku;
Wlasnie na zjezdzie tegoz klubu, gdzies pod Bierawa wyladowalam ze swoimi "slicznotkami" na wiosne i mialam ochote spalic sie ze wstydu, bo moje suki wcale, ale to wcale nie sa "ciagnace", chociaz mili ludzie mowili mi tam, ze malamuty "maja to we krwi". Ale gdzie tam! Mruga

Laska zostala nawet ubrana po raz pierwszy w zyciu w pozyczone szelki do ciagniecia, Filip biegiem oddalil sie na odleglosc ze 100m, mnie przypieto pasem do canicrossu i.......hmmm.... bylo wielkie NIC!!!!!
Laska spokojnie wachala trawke i denerwowala sie, ze jakies dziwne szelki ciagna ja w okolicach tylka (czego nie cierpi). No, "wstyd za piatke" wstyd

Ale, na jesieni.... kto wie.....
Mruga

W kazdym razie mialam z pewnoscia najczystsze, najbardziej puchate i wyczesane psy w tym zbiorowisku. Mruga

Jak juz jestesmy w nowym watku, snieznych psow, to kilka fotek moich pupilek.
Tu, ponizej, moznaby sobie nawet wyobrazic zamiast smyczy - uprzaz zaprzegowa - wygladaloby calkiem, calkiem.....
[link widoczny dla zalogowanych]

A tu zima i w takich wlasnie warunkach moje psy czuja sie najlepiej:
[link widoczny dla zalogowanych]

Ksiezniczka w calej krasie:
[link widoczny dla zalogowanych]

Zato ta pozycja ponizej - to nasza ulubiona. I kto tu mowi o pracy zaprzegowej. Mruga

[link widoczny dla zalogowanych]

nongie

[link widoczny dla zalogowanych]
prześlczne zdjecie! na konkurs go w zimie wystaw, pls!

Poszumy Frankusowe

Tomek_J

Boubi

Tomek,

Moja Laska to malamutka wlasnie, a nie husky. Tyle, ze malamuty w ogole do sprintow sie nie nadaja. do bani

Raczej do tzw "uciagow". To tez jedna z dyscyplin psow snieznych.

A co do instyktow lowieckich - to swietnie moge sobie wyobrazic mine Twojego sasiada i jego powracajacych z polowania psow. Moje zrobily nam na wsi "borute" ze dwa razy (uciekly Filipowi naturalnie) i trzeba bylo placic za "rzez niewiniatek". Niestety drob i wszystko co sie rusza, ucieka i usiluje latac - jest bardzo ponetnym kaskiem. Kwadratowy

Tyle, ze moje sunie jakos do tej pory sie nie podkopuja, a teren mamy raczej spory i ogrodzony normalnie, ale nie warownia. To pewnie zasluga dlugasnych codziennych spacerow ; suki sa wylatane, zmeczone, najedzone, spiace i ...szczesliwe. Wesoly

Iburg

Jak bylam na zlocie wyżłów brytyjskich w Racocie jeszcze z Egonem to były tam tez zaprzęgi. Miałam okazję porozmawiać i poprzyglądać sie pracy zaprzęgowców. Proste to to nie jest. Bardzo trudno jest zapanować nad zaprzęgiem składającym sie z kilku psów. Wtedy tez ćwiczyli z wózkami. Częste sa przypadki ucieczek zaprzęgów po wywrotkach. Dosyć niebezpiecznie jest spotkać wtedy taki samotny zaprzęg bez maszera. Ponadto haszczaki mają w naturze podkopywanie się i ucieczki. Bardzo szybko potrafią sie przemieszać. W ciągu godziny mogą być o kilkadziesiąt kilometrów od miejsca ucieczki.
To prawda że malamuty to takie lokomotywy i raczej do uciągu ciężarów niż do prędkości. Szybsze są husky, ale do wyścigów na czas używa się teraz specjalnych mieszańców z chartami, wyżłami i innymi psami. Najczęściej są krótkowłose ale bardzo szybkie na krótkich dystansach.

Psy zaprzęgowe kojarzą sie przede wszystkim z Alaską i Kanadą. Wiele tysięcy lat temu dotarły psy jednak na te tereny wraz z migrującymi plemionami z terenów północnych Chin i Syberii, które przekroczyły cieśnine Beringa i osiedliły sie na terenie dzisiejszej Alaski, północnej Kanady i Grenlandii. W czasie tych migracji towarzyszyły im niewielkie prymitywne psy spełniające role nie tylko siły pociągowej ale i prowiantu. Przez wiele tysiącleci psów używali Czukcze, Samojedzi jak i Eskimosi. Używali do szybkiego przemieszczania się niewielkich lekkich sanek zaś do przewiezienia cięższego ładunku używane były długie sanie z większą ilością psów. Ekspedycje badawcze też używały psów, konie niestety nie sprawdziły się. Odkrycie w 1896 roku złota nad rzeką Klondike spowodowało napływ wielu białych na Alaskę. Psie zaprzęgi stanowiły jedyny środek komunikacji.W czasach gorączki psie zaprzęgi osiągały zawrotne ceny. Używano wszystkich ras : mastifów, bernardynów. seterów, poniterów jednak żadne nie dorównywały hodowanym przez eskimosów malamutom.

W 1907 roku powstał w Nome z inicjatywy Scott'ego Allana jednego z najsłynniejszych maszerów i adwokata Alberta Finka Nome Kennel Club. Klub ten zorganizował w 1908 roku po raz pierwszy ogromny wyścig zaprzęgów. Od tej pory można mówić o powstaniu sportu zaprzęgowego. Trasa "All Alaska Sweepstakes" ( tak nazwano te wyścigi) wiodła z Foront Street w Nome przez półwysep Seward do Candle i z powrotem. Dystans wynosił 408 mil. Był to prawdziwy test dla ludzi i psów. Trasa wiodła od morza lodu do gór poprzez rzeki, tundrę, lasy, lodowce. W wyścigach brały psy na co dzień pracujące przy przewożeniu towarów również uprząż i sanie były typu transportowego. Do drugiego wyścigu All Alaska Sweepstakes Allan Scotty zaprojektował sanie z przedłużonymi płozami i zakrzywionym uchwytem dla maszera. Jeden z handlarzy futer sprowadził z Syberii hodowane tam przez Czukczów husky. Te lżejsze , i szybsze psy lepiej nadawały się do wyśigów. W 1910 roku zaprzęg prowadzony przez Iron Mana Johnsona ( Żelazny Człowiek) uzyskał rekordowy w All Alaska Sweepstakes czas 74 godziny, 14 minut i 37 sekund. Ten rekord utrzymywał się bardzo długo. W 1911 roku Scotty Allan wygrał wyścig pokonawszy trasę w burzliwych warunkach w niewiele ponad 80 godzin. Jego zaprzęg składał się w większości z psów pochodzących z krzyżówek malamutów i seterów. Allan Scotty brał udział w All Alaska Sweepstakes ośmiokrotnie, trzykrotnie był zwycięzcą wyścigu, trzykrotnie był drugi i dwukrotnie był trzeci.
Kolejna legendą był maszer Norweg z pochodzenia - Leonard Seppala. Początkowo pracowł z dużym towarowym zaprzęgiem ale do wyścigów używał mniejszych i szybszych husky. Do wybuchu pierwszej wojny św. Seppala miał juz na swoim koncie trzy zwycięstwa w tym wyścigu. W latach późniejszych wygrał wiele wyścigów na krótszych dystansach zaś jego husky daly początek planowej hodowli sów tej rasy.

Wyscigu All Alaska Sweepstakes nigdy nie wygrał zaprzęg alaskan malamutów, nic w tym dziwnego bo były ona przeznaczone do ciągnięcia dużych ciężarów a prędkość odgrywała mniejsza rolę w selekcji. Dlatego akaskan malamuty startują w drebnej klasie.

Zima w 1925 roku wybuchła w Nome epidemia dyfteryty. ludziom niezbędna byla surowica, która trzeba było przetransportować na odległość 1100 km z Nenana do Nome. Warunki klimatyczne były przerażające temperatura sięgała poniżej -50 stopni C, wiał blizzard ( burza śnieżna) z prędkością do 100 km na godzinę. W drogę wyruszyło 20 poganiaczy, prowadzących 160 psów. Transport trwał prawie 5 i pół dnia, a prowadzili go najwspanialsi maszerzy, między innymi Leonard Seppala, Pete Olsen, Gunnar Kasson. Pierwszy stanął w Nome zaprzęg Kassona. Jego lider Balto doczekał się nawet pomnika wzniesionego w 1926 roku w Central Parku w Nowym Jorku.
W dzisiejszych czasach "guru" wszystkich maszerów jest George Attla - Indianin z plemienia Atabasków pochodzący z Huslia na Alasce. George dziesięciokrotnie wygrał Mistrzostwa Świata a Anchorage, a więc więcej niz którykolwiek z maszerów, był też zwycięzcą wielu innych wyścigów w całym kraju. Jego książka " Wszystko co wiem o treningu i wyścigach psich zaprzęgów" jest biblia profesjonalnych maszerów na całym świecie.

Poszumy Frankusowe

Iburg, jak przeczytałam Twój post, to poprzypominały mi sie wszystkie filmy o tej tematyce, na których za każdym razem ryczałam jak głupia wstyd

Ostatnio przerabiam film o psim zaprzęgu, który została na Antarktydzie bez człowieka przez ponad 100 dni. I pomimo tego, że widziałam ten film 3 razy i wiem jak sie skończy, to i tak beczę ups

A jeśli chodzi o instynkt mordercy, to mój pies sie wyłamuje. Owszem gonił kiedyś kury ( za łebka) ale tylko dlatego, że uciekały i przy okazji wrzeszczały, jak stały spokojnie, to Horn je mijał, byle szybko zwiać z domu cwaniaczek

Upolował raz małego.... dzika.
Teraz nawet sarny w lesie olewa ( skutek długich i szybkich codziennych spacerów )
Pamiętam natomiast opowieści o rodzicach mojego malamuta. Wszystko było OK do czasu, aż nie sprowadzono suki. Od tego momentu zaczęły się sie podkopywania i nagminne ucieczki. Ile upolowały kur tego juz nawet nikt nie liczył, wiadoma o 3-ch kozach

Ale moje psisko w ogóle nie wdało się w rodziców, bo kocha małe kotki i ptaszki i bardzo sie niemi opiekuje milosc

Boubi

Iburg,
Bardzo ciekawy tekst o historii zaprzegow.
Wszyscy znamy z mlodosci powiesci Londona, "goraczke zlota" do Klondike, i inne; od wytrzymalosci i poswiecenia tych psow zalezalo i zycie i powodzenie zyciowe ludzi, ktorzy nimi powozili.
W domu tez mam kilka ksiazek o psach zaprzegowych (kupilam, jak nastala Laska, gdyz, no coz... nadzieja matka glupich.... Mruga

) wiec moze cos dorzuce z ciekawych historii.
A co do plakania na filmach ze zwierzetami i o zwierzetach, to od "Lassie wroc" po "Zaklinacza koni" - do dzis - rycze regularnie. Ten typ tak ma. wstyd

siwa

Poszumy Frankusowe

Nie znam tytułu, bo zawsze trafiam na koniec jak przyjeżdżają po psy jakimś ratrakiem. Raz udało mi się trafić w miarę, że wiedziałam o co tam chodzi.
EDIT

Sprawdziłam w googlach. To jest ten film

A najbardziej z całego filmu podobają mi sie fotki psów przy napisach końcowych. Są przerobione na akwarele -BAJER <ach>