Stajenka

szalonaisa · Wysłany: Czw 15:49, 01 Mar 2007 Temat postu:

Ród ogiera Górala XIII-4

Ogier Góral XIII-4 zosał sprowadzony do Polski z Rumunii w 1978 r. Myszaty, urodzony w 1968 r. W latach 1979-1983 używany był w hodowli. Dał 59 źrebiąt. Później był krótko uzużywany ogier Marmur (1980) używany do hodowli w latach 1983-1985. Został zastąpiony przez ciemnomyszatego Ocela (1982), nie spełnij on pokładanych w nim oczekiwań. Jego miejsce zajął ciemnogniady ogier Rewir (1984), o wymiarach 140-183-18 cm, który jest ogierem czołowym w SK Gładyszów do dzisiejszego dnia.

Ogier TuchajBej

fot. Mariusz Kościelny

szalonaisa · Wysłany: Czw 15:51, 01 Mar 2007 Temat postu:

To tam gdzie mu kobyłka żuchwę złamała???

szalonaisa · Wysłany: Czw 16:02, 01 Mar 2007 Temat postu:

Ród ogiera Ousora I

Ogier Ousor I był sprowadzony do Polski w ramach wymiany ze SK Topolczanki w 1984 r. Sk Siary wysłało wówczas do Czecho -Słowacji 2 klacze i ogiera Lemiesza, w zamian otrzymując taką samą partię koni, ale obcą genetycznie. Ogier Ousor I był gniady, dośc dobrze zbudowany o wymiarach 138-175-19 cm. W hodowli był uzywany w latach 1984-1991. Linia została przedłuzona przez jego syna Neszora (1986). Obecnie w Odrzechowej stacjonuje ogier Lotnik (1998) również syn Ousora. W języku Rumuński Ousor oznacza niedźwiedzia

Ogier Lotnik

fot. Mariusz Kościelny

Zdjęcia ze strony [link widoczny dla zalogowanych]

Iburg · Wysłany: Czw 19:21, 01 Mar 2007 Temat postu:

Pieknie te ogiery.

koniara · Wysłany: Pią 9:19, 02 Mar 2007 Temat postu:

szalonaisa · Wysłany: Pon 22:51, 12 Mar 2007 Temat postu:

Współczesny model konia huculskiego.

W oparciu o analizę obecnie hodowanego w Polsce pogłowia koni huculskich został opracowany model konia rasy huculskiej. Uwzględnia on charakterystykę występujących najczęściej typów rasowych, wzorzec pokrojowy ze szczególnym uwzględnieniem podstawowych wymiarów, maści i użytkowości koni, a także ich najważniejsze wartości hodowlane.
Głowa dość ciężka o różnym profilu, szerokim czole, ale sucha, szyja średnio długa, raczej gruba, nigdy nie osadzona wysoko, tułów silny, długi, szeroki, o długich i wyjątkowo dobrze wysklepionych żebrach, kłąb niewysoki, ale wyraźnie zarysowany i dobrze umięśniony. Grzbiet długi, prosty lub nieco wklęsły, ale mocny, lędźwie dość długie, szerokie i mocne, zad zaokrąglony lub nieco ścięty, bardzo mocny, często przebudowany. Pierś szeroka, łopatka ustawiona stromo, co nie jest uznawane za wadę, kończyny przednie kościste bardzo mocne, o dobrze wykształconych nadgarstkach. Stawy skokowe szerokie i mocne, sprawiające przez to wrażenie dużych, często występująca szablastość kończyn tylnych, kopyta o bardzo twardym i elastycznym rogu, ale niewielkie. Uzębienie mocne, wolno ścierające się. Zarówno ogiery jak i klacze odznaczają się mocną i jędrną konstytucją, żywym temperamentem i łagodnym usposobieniem. Umaszczenie przeważnie gniade w różnych odcieniach, ciemno-myszate, srokate, karę i bułane. U koni gniadych, myszatych i bułanych pożądana jest ciemna pręga ciągnąca się przez grzbiet oraz pręgowanie na łopatkach i nogach, natomiast nie pożądane są odmiany. Ruch koni tej rasy, w stępie i kłusie, winien charakteryzować się dużą dynamiką, umiarkowaną posuwistością, prawidłową kadencją. Pewne skrócenie chodów wynikające z budowy anatomicznej i warunków użytkowania, nie jest traktowane jako wada.

Typy

Konie huculskie znajdujące się obecnie w hodowli można zaliczyć do dwóch podstawowych typów:

TYP PIERWSZY - masywniejszy, o tkance mniej suchej, bardziej limfatycznej, charakteryzuje się dużą głową, najczęściej dość ciężką, aczkolwiek szlachetną. Nie sprawia ona wrażenia długiej ze względu na kościstość i znaczną szerokość policzków. Czoło jest szerokie, a profil czasem lekko garbonosy. Konie mają szyję krótką, grubą, raczej szeroką, dobrze umięśnioną.
Grzbiet również szeroki i przy tym dość długi, bywa łękowaty. Lędźwie są najczęściej długie i szerokie, czasem lekko zapadnięte. Krzyż jest zazwyczaj wysoko uniesiony, co przy niezbyt wydatnym kłębie czyni zad przebudowany. Zad ten bywa najczęściej prosty lub lekko ścięty i zaokrąglony. Klatka piersiowa jest głęboka i szeroka, a żebra mocno wysklepione. Konie, choć są zazwyczaj krótko nożne, mają jak na hucuła wzrost dość wysoki (135-142 cm w kłębie).

TYP DRUGI - jest mniej grubokościsty, bardziej kanciasty, suchy i bardzo mocny. Głowa jest dłuższa i sprawia wrażenie węższej. Szyja i połączenie głowy z szyją szlachetniejsze, kłąb dłuższy, a zad krótszy, niekiedy nawet spadzisty. Szerokość klatki piersiowej i zadu jest taka sama, jak u koni zaliczanych do pierwszego typu, ale głębokość klatki piersiowej jest mniejsza i barki są węższe. Charakterystyczny jest szeroki i mocny, ale krótki staw skokowy, a nadpęcie tylne raczej długie. Wzrost nieco niższy, przeciętnie o 2-7 cm.

Wzorzec biometryczny i maści rasy

Przy wyborze koni huculskich do programu należy ocenić ich typ rasowy wg wcześniej podanego opisu oraz wzorzec biometryczny ustalony wspólnie przez kraje członkowskie Hucuł Intrenational Federation zgodny z zasadami obowiązującymi w Unii Europejskiej:

=> wzrost - ogiery 135 do 145 cm, klacze 132 do 143 cm (laską) ( jakis czas temu na przeglądzie hodowlanym pan stwierdził, że hucuły zaczynają się od 137 cm w kłębie);

=> obwód klatki piersiowej - większy o co najmniej 30 cm od wysokości w kłębie, zarówno dla ogierów jak i klaczy;

=> obwód nadpęcia mierzony na lewej przedniej kończynie pod stawem nadgarstkowym w jej najcieńszym miejscu - ogiery 17 do 20 cm, klacze 16 do 19 cm (z dokładnością do 0,25 cm);

=> maść - wszystkie maści za wyjątkiem dereszowatej, albinotycznej, siwej i tarantowatej, natomiast kasztanowata w wyjątkowych wypadkach za zgodą Komisji Księgi Stadnej. Pożądana jest pręga przez grzbiet i pręgowanie kończyn, natomiast odmiany są niepożądane.

Wyciąg z programu hodowlanego

nongie · Wysłany: Pon 23:27, 12 Mar 2007 Temat postu:

A moze jakies zdjecia jako ilustracje do typów?

szalonaisa · Wysłany: Pon 23:54, 12 Mar 2007 Temat postu:

Tak na szybko:

Głowa typu drugiego: Nałęcz po Wabigonie

szalonaisa · Wysłany: Wto 0:25, 13 Mar 2007 Temat postu:

Typ Pierwszy:

Ogier Tuchaj Bej

fot. Mariusz Kościelny

Typ Drugi:

Ogier Giewont

fot. Mariusz Kościelny

zdjęcia ze strony[link widoczny dla zalogowanych]

szalonaisa · Wysłany: Sob 20:11, 17 Mar 2007 Temat postu:

Wyciąg z programu hodowlanego koni rasy huculskiej

Ocena wartości uzytkowej koni rasy huculskiej.
Regulamin prób dzielności

Do próby dzielności mogą przystąpić ogiery i klacze rasy huculskiej, spełniające warunki wpisu do Księgi Stadnej Koni Rasy Huculskiej.
Próba polowa - wstępna

Polega na ocenie zachowania się konia podczas zakładania ogłowia, trzymania do oceny i prowadzenia w ręku na odcinku około 80 m w stępie i kłusie. Zachowanie się konia oceniane jest, w zależności od wykonywania czynności, w skali 5-punktowej:
5 pkt. - z łatwością, bezbłędnie, w sposób płynny
4 pkt. - z drobnymi zahamowaniami, w sposób mało płynny
3 pkt. - z trudnościami, po 1-3 nieudanych próbach
2 pkt. - z dużymi oporami, po więcej niż 3 nieudanych próbach, konieczna pomoc drugiej osoby
1 pkt. - niemożliwa do wykonania wskutek oporu lub niebezpiecznych reakcji konia

Warunkiem zaliczenia próby jest uzyskanie co najmniej 3 punktów.

Próbę wstępną można powtórzyć jednokrotnie, po co najmniej miesięcznym ponownym przygotowaniu konia.

Polowa próba wierzchowa lub zaprzęgowa - podstawowa
(tzw. "Mały Czempionat Użytkowy Koni Rasy Huculskiej")

Ogiery i klacze rasy huculskiej, które zaliczą wstępną próbę polową poddaje się próbie wierzchowej lub zaprzęgowej. Minimalny wymagany wiek koni rasy huculskiej (ogierów i klaczy) przystępujących do tej próby to ukończone 36 miesięcy życia. Ogólny stan zdrowia oceniany jest przez lekarza weterynarii i on decyduje o dopuszczeniu konia do udziału w próbach. Minimalna liczba koni (ogiery, klacze, wałachy) potrzebna do przeprowadzenia próby dzielności to 5 sztuk. Dla szacowania wartości hodowlanej rodziców (ogierów i klaczy) dopuszcza się udział w próbie wałachów 3 - letnich i starszych.

W skład polowej próby wierzchowej wchodzą:

ocena eksterieru i ścieżka huculska,

natomiast w skład polowej próby zaprzęgowej wchodzą:

ocena eksterieru i alternatywna dla ścieżki huculskiej
polowa próba na czworoboku z przeszkodami w zaprzęgu.
OCENA EKSTERIERU - czempionat hodowlany.

W skali od 0 - 10 pkt. bonifikacyjnych dokonywana jest ocena na płycie za: typ, pokrój, ogólną pielęgnację, kondycję i przygotowanie do pokazu oraz na ringu pokazowym (trójkąt o wym. 20 x 40 x 20m) ocena ogółem za ruch w stępie i kłusie.
Typ - 10 pkt. bonif
Pokrój - 10 pkt. bonif
Stęp i kłus - 10 pkt. bonif.
Ogólna kondycja i pielęgnacja - 10 pkt. bonif.
Razem
(maks) - 40 pkt. bonif.

ŚCIEŻKA HUCULSKA.

Sprawdzian umiejętności pokonywania naturalnych i sztucznych przeszkód terenowych, odwagi, zdolności i wytrenowania konia. Dla zawodnika jest to próba jazdy w zadanym tempie i umiejętności prowadzenia konia w terenie. Maksymalna ilość punktów bonifikacyjnych do zdobycia w tej konkurencji to 80. (szczegółowy regulamin)
Czworobok z przeszkodami w zaprzęgu.
Próba alternatywna dla ścieżki huculskiej. Sprawdzian posłuszeństwa, zręczności i sprawności koni oraz umiejętności powożącego. Próba przeprowadzana w pojedynkę, w lekkim pojeździe 2-osiowym, o dwóch dyszlach, którego waga wraz z powożącym nie przekracza 100% masy ciała konia. Pojazd maratonowy lub pokazowy. Maksymalna ilość punktów bonif. do zdobycia w tej konkurencji to 80.

Warunkiem zdania próby dzielności jest ukończenie i zaliczenie co najmniej dwóch z trzech konkurencji próby "Małego Czempionatu Użytkowego", w tym obowiązkowo oceny eksterierowej - płytowej. Uzyskanie wyniku min. 75 pkt.bonifikacyjnych dla klaczy, a 85 pkt. bonifikacyjnych dla ogierów na 120 możliwych jest podstawą zaliczenia ww. próby.

Próba polowa - główna
(tzw. "Czempionat Użytkowy Koni Rasy Huculskiej")

Najwyższym sprawdzianem wartości użytkowej dla koni huculskich jest zaliczenie z wynikiem pozytywnym Czempionatu Użytkowego Koni Rasy Huculskiej. W skład tej próby, oprócz elementów wchodzących w Mały Czempionat Użytkowy, dochodzi jeszcze próba kondycyjna - wytrzymałościowa, będąca sprawdzianem wytrzymałości i przygotowania konia. Jest to próba pod jeźdźcem na dystansie 15 -20 km przy minimalnym tempie 8 km/h i maksymalnym tętnie na mecie 64 uderzenia /min. Dokładny dystans, tempo, norma czasu, kolejność startu podawane są przez Komisję Sędziowską na odprawie technicznej przed rozgrywaną konkurencją, po uwzględnieniu konfiguracji terenu, rodzaju podłoża i warunków pogodowych. Maksymalna ilość punktów bonifikacyjnych do zdobycia w próbie wytrzymałościowej - kondycyjnej to 80.

Ogółem za wszystkie konkurencje Czempionatu Użytkowego Koni Rasy Huculskiej maksymalna ilość punktów bonifikacyjnych możliwa do zdobycia wynosi 200:
Ocena eksterieru - max 40 pkt. bonif
Ścieżka huculska lub
czworobok z przeszkodami w zaprzęgu

- max. 80 pkt. bonif.
Próba wytrzymałościowa-kondycyjna - max. 80 pkt. bonif.
Razem
- max. 200 pkt. bonif.

Tytuł Czempiona Użytkowego Koni Rasy Huculskiej otrzymuje koń, który uzyskał najwyższą ilość punktów, ale nie mniej niż 160. O kolejności miejsc w Czempionacie Użytkowym Koni rasy Huculskiej, w przypadku takiej samej ilości punktów u dwóch lub więcej par koń - jeździec, decyduje lepszy wynik uzyskany na płycie, a w przypadku i takiej równości lepszy wynik za ścieżkę huculską itd.

Z każdej konkurencji próby dzielności winien być sporządzony protokół podpisany przez Komisję Sędziowską, zawierający szczegółowe dane o koniach, ich hodowcach i wystawcach oraz oceny i lokaty, który da podstawę do wpisu przez prowadzącego księgę wyników próby do dokumentów hodowlanych konia oraz w kolejnych wydawanych tomach Księgi Stadnej Koni Rasy Huculskiej.

Minimalne wymagania dotyczące próby dzielności, warunkujące wpis ogiera i klaczy do Księgi Stadnej Koni Rasy Huculskiej:

Warunkiem wpisania ogiera i klaczy do Księgi jest zaliczenie wstępnej próby polowej.
Ogiery po zaliczeniu wstępnej próby polowej otrzymują licencję tymczasową i muszą obligatoryjnie przed ukończeniem 5 roku życia (do końca roku kalendarzowego) zaliczyć z wynikiem pozytywnym co najmniej "Mały Czempionat Użytkowy". Nie zaliczenie próby w ww. czasie spowoduje pozbawienie ogiera wpisu do Księgi. Do momentu uzyskania ostatecznej licencji dopuszcza się krycie przez takiego ogiera max. 5 klaczy w sezonie.
Dotacja przysługiwać będzie tylko do ogierów i klaczy, które mają zaliczony z wynikiem pozytywnym co najmniej "Mały Czempionat Użytkowy Koni Rasy Huculskiej" (dotyczy to młodych koni wchodzących do programów hodowlanych i zachowawczych dla koni rasy huculskiej).

Regulamin "ŚCIEŻKI HUCULSKIEJ"

§ 1
Ścieżka huculska rozgrywana jest na dystansie od 1000 do 2000m. Dokładny dystans, tempo, norma czasu, kolejność przeszkód oraz punkty bonifikacyjne za ich pokonanie, podawane są przez Komisję Sędziowską na odprawie technicznej przed rozgrywaną konkurencją, po uwzględnieniu konfiguracji terenu, rodzaju podłoża i warunków pogodowych.

§ 2
Trasa przebiegu ścieżki zawiera do 16, w tym 12 obowiązkowych, ponumerowanych naturalnych lub sztucznych przeszkód.
Każda przeszkoda od strony najazdu i wyjazdu z przeszkody oznaczona jest dwiema chorągiewkami, białą po lewej, a czerwoną po prawej stronie przeszkody oraz kolejnym numerem umieszczonym przy czerwonej chorągiewce od strony najazdu na przeszkodę.
Linię startu i mety wyznacza para strzałek /biała po lewej i czerwona po prawej stronie/.
Zawodnicy startują w odstępach czasu ustalonych przez Komisję Sędziowską (szczegółowa lista startów podana przed rozpoczęciem konkurencji).
Zawodnik na koniu pokonuje trasę w ustalonej normie czasu i tempie 180 - 220 m/min, podanym na odprawie technicznej.
Przeszkody mogą być pokonywane chodem dowolnym.
Pokonywanie odcinków trasy między trzema ostatnimi przeszkodami musi odbywać się co najmniej kłusem, po najkrótszej trasie do mety.
§ 3
Konkurs wygrywa zawodnik, który zgromadzi największą liczbę punktów bonifikacyjnych, max 80 pkt. wynikających z pokonania wszystkich przeszkód na całej obowiązującej trasie. Przy identycznym wyniku dwóch zawodników decyduje czas przejazdu bliższy normie.
Punkty bonifikacyjne zawodnik uzyskuje za prawidłowe pokonanie przeszkody.
Wykaz przeszkód zatwierdzonych do ustawienia na trasie:
(literą "O" zaznaczono przeszkody obowiązkowe, które należy uwzględnić w przebiegu trasy każdej ścieżki; literą "D" zaznaczono przeszkody dodatkowe)

O - kładka nad rowem /szer. 50 cm/
D - wąska droga po łuku /szer. 35 cm, dł. 3 - 4 m/
O - wąska droga na wprost /szer. 35 cm, dł. 5 m/
O - slalom /odległość tyczek 1,5 - 2 m/
O - bramka z zamknięciem (należy otworzyć, przejechać i zamknąć za sobą bramkę)
D - bramka saloon /szer.1,5 m/
O - niski przejazd /min.1,8 m wys./
D - stromy zjazd /30-50 stp., dł. 6m/
D - przejście przez wodę /szer. min. 1m, długość około 5m/
D - stromy wyjazd /30 - 50 stp., dł. 6 m/
O - równoważnia /dług. 4 m, szer. 1 m, śred. belki min. 25 - 40 cm/
O - firanki
O - ciasny przejazd /szer. 80cm/
D - skok posłuszeństwa /przez bale słomy/
O - skok przez stacjonatę /do 60 cm wys./
D - bankiet wyskok na próg /około 50 cm/
D - zeskok z progu /około 50 cm./
O - kładka na podwyższeniu /długość - 4 m., szerokość 70 cm, wys. 30 cm/
O - wiatrołom / rozrzucone belki dług. 4 m., szer. 2 m./
D - przejście przez wóz
D - przejazd przez rów /głęb. do 1,5 m. szer. do 3m./
D - skok przez pień drzewa /do 50 cm wys./
D - żywopłot /wys. 60 - 80 c., szer. 20 - 30 cm, min dług. 2 m./
D - cofanie /podłoże sypkie, pas o dług.3 m i szer. 1,0 m./
O - labirynt /szer. 70 cm, wys. 15 - 20 cm, dł. 10 m/

Komisja Sędziowska może pewne przeszkody uznać za obowiązkowe do pokonania pod kara dyskwalifikacji, jeżeli będzie tego wymagała trasa przejazdu, w celu pokonania przez zawodnika wyznaczonego dystansu ścieżki.

Dopuszcza się ominięcie maks. 3 przeszkód bez otrzymania punktów karnych pod warunkiem, że nie są to przeszkody wyznaczone jako obowiązkowe do pokonania pod karą dyskwalifikacji.

§ 4
Punkty karne naliczane są za:
uzyskany czas powyżej normy przy tolerancji 10 s - 0,25 pkt / 1s
uzyskany czas poniżej normy przy tolerancji 10 s - 0,50 pkt / 1s
jeden upadek jeźdźca - 25 pkt. /także zejście z konia między liniami startu i mety/

§ 5
Dyskwalifikacja następuje za:
drugi upadek jeźdźca lub pierwszy upadek konia
przekroczenie 50% normy czasu tzw. czas maksymalny
potrójna odmowa na tej samej przeszkodzie
ominięcie więcej niż 3 przeszkód w konkursie
ominięcie przeszkody uznanej za obowiązkową do pokonania.
Podwójna odmowa i następnie objechanie tej samej przeszkody liczone jest jako dozwolone ominięcie.

szalonaisa

Rodziny żeńskie

Do największych rodzin klaczy należą:

=> Pastuszka
=> Nakoneczna
=> Jagoda
=> Wyderka

Klacze, które stały się założycielkami dzisiejszych linii, w większości były beż udowodnionego pochodzenia. ( Zamieszanie podczas II Wojny Światowej) O ich przynależności do koni huculskich decydowała ocena zewnętrzna i cechy użytkowości. Selekcje tę przeprowadzał, naczelnik do spraw hodowli koni i specjalista w hodowli konia huculskiego Pan Michał Hollander.
Najstarszą rodziną klaczy jest rodzina Wołgi założona w 1936 r.

Rodzina Klaczy Pastuszki

Jedna z najstarszych rodzin, najliczniej reprezentowana w hodowli powojennej. Konie pochodzące z tej rodziny charakteryzują się małym obwodem nadpęcia ( do 17,5 cm) i niepoprawna budowa kończyn. Do najsłynniejszych koni z tej rodziny zaliczmy Hreczechę, Dziewannę z synem Jaśminem i córką Konsolą.

Rodzina klaczy Nakonecznej

W rodzinie tej występują dwa odgałęzienia, różniące się między sobą typem.
Pierwsze odgałęzienie, cenniejsze, jest w typie orientalnym z suchszą i szlachetniejszą głową i o zwięzłej budowie ciała.

[link widoczny dla zalogowanych]

Przedstawicielki drugiego odgałęzienia mają cięższą budowę i są w typie koni azjatyckich.

Rodzina klaczy Jagoda

Konie charakteryzują się doskonałym umaszczeniem, szczupła lekka i bardzo szlachetną głową. Ciało jest suchej budowy. Bardzo silnie dziedziczą niski wzrost (130 - 135 cm) Klacze z tej rodzin, dały takie ogiery jak Orczyk, Lemiesz czy Puszczyk

klacz Jak Bajka

fot. Karolina Smoleńska

Rodzina klaczy Wyderki

Konie odznaczają sie dużą szlachetnością wyglądu.

Klacz Wioska ( gdzie ta szlachetność Jezyk

)

fot. Karolina Smoleńska

Rodzina klaczy Sroczka

klacz Sobótka

fot. Karolina Smoleńska

Rodzina klaczy Bajkałki

Klacz Bella

fot. Karolina Smoleńska
Rodzina klaczy Czeremcha

Klacz Rawka

fot. Karolina Smoleńska

Rodzina klaczy Wołga

klacz Ostra

fot. Karolina Smoleńska

Rodzina klaczy Wrona

Klacz Fajka

fot. Karolina Smoleńska

Rodzina klaczy Redy

Klacz Wiśniówka vel Ruda Mruga

[link widoczny dla zalogowanych]

Jeszcze są trzy rodziny, ale niestety nie dogrzebałam się do żadnych zdjęć.

Rodzina klaczy Agatki, Laliszki i Góralki Nowosądeckiej

nongie

Ta szlachetność to chyba z zimą uciekła (kiedy zarastają długą sierścią).
Ale Bestyja jaka szlachetna.

szalonaisa

Oj tam, nie czepiajmy się Jezyk

Iburg

Szalonaisa, może mogłabyś uzupełnić zdjęcia w tym wątku. Temat ciekawy a sporo ciekawych zdjęć nie widać.

majak

Już napisałąm do niej żeby zagladnęła.
W ramach zaciekawieni jednak kazdy z nas mógłby coś niecoś odszukać w zdjeciach, niektóe były ze strone netowych więc hcyba nie będzie tak trudno. Ja sama część poszukam. Jest poza tym teraz baza koni więc można podać linki do rodowodów ze zdjęciem żeby nie kopiować bez zgody samych zdjęć.