Stajenka

Mestena

Czy ktoś wie jakie są realia, co robią ludzie gdy padnie ich koń?

Co robi się z takim koniem? Nikt nigdzie nie podejmuje tego tematu a przecież konie nie są wieczne i każdy z nich odchodzi prędzej czy później.

Ja nigdy nie byłam świadkiem śmierci konia ( dzięki Bogu ), ale słyszałam, że w pobliskiej stajni, konia, który miał wypadek wywieźli do rzeźni.

Nie wyobrażam sobie, żebym nie pochowała moich koni godnie, nie oznacza to, że na cmentarzu dla zwierząt, ale np. we własnej ziemi ( jeśli się jej kiedyś dorobię).

Czy istnieją przepisy regulujące takie przykre ale bardzo ważne sprawy? Bo przecież koń to nie chomik.

I czy macie może jakieś własne "doświadczenia" w tym temacie?

kocia

A wiesz, ostatnio myślałam o tym temacie. No i też się zastanawiam jak to wygląda od strony formalnej. W każdym razie z tym pochowaniem we własnej ziemi, to raczej nie bardzo. Jak chciałam w zeszłym roku pochować królicę we własnym ogródku, to mi wet odradziła takie praktyki. Ponoć to nielegalne, nawet jak to zrobisz na własnym terenie ! Niby takie przepisy sanitarne.

Mestena

No właśnie tak myślałam, że na pewno przepisy sanitarne zabraniają.

Co zatem robić, żeby było dobrze i zgodnie z sumieniem?

majak

Albo specjalne miejsce do takich celów albo krematorium i urna nad kominkiem

Wiem jestem paskudna...

Mestena

No ładnie, człowiek ma krótszą pamięć niż mu się wydaje.

Jednak byłam świadkiem śmierci konia, tzn. nie samej śmierci, ale faktu, że po prostu jednego dnia był a drugiego już go nie było. Był to wprawdzie źrebak, ale zawsze koń i został zakopany, nie powiem gdzie i przez kogo bo jeszcze komuś narobię kłopotów.

Ale może ktoś ma doświadczenia z dorosłym koniem i prawem, które reguluje te sprawy?

Mestena

Majak to by było dobre rozwiązanie, ale nie wiem czy to możliwe?

Mestena

Nie chodzi mi oczywiście o stawianie na kominku, ale prochy łatwiej gdzieś zakopać.

majak

Jeśli właściciel nie ma sentymentu aby pochowac gdzies takiego konika (bo to "impreza" ciut droga to chyba wzywa się odpowiednie służby, które to wywożą i utylizują. Ewentualnie na karme dla zwierząt to idzie - najczęściej dla futerkowych.

Mestena

A jeśli ma?

majak

Prochy tez nie robią środowisku dużej szkody jak cały świeżutki koń, który potem roztacza niemiłe aromaty. Gdzies w Polsce jest cmentarz dla zwierząt, mało tam koni ponieważ właśnie koszta sa zbyt wysokie za tak duże zwierzę. Głównie koty, psy, i drobnica.

dakron

Końskie zwłoki zawozi się do utylizacji , koszt nie jest taki wysoki , kilkaset złotych.
Wiem że zakopywanie tak dużego padłego zwierzęcia jest absolutnie zabronione.

Tomek_J

na Volcie był wątek pt. "Eutanazja"

kocia

Takie info z pierwszego portalu rolnego, co prawda o utylizacji zwłok krów, ale pokazuje, jak to u nas wszystko skomplikowane jest...

Jak nam nieoficjalnie powiedzieli właściciele zakładów utylizacji, w ostatnich tygodniach wzrosła liczba padniętych zwierząt. Weterynarze uspokajają: to nie na skutek epidemii, lecz wprowadzenia kolczyków.
Okazuje się, że kolczyki powodują większe zamieszanie wśród rolników, niż można by się tego spodziewać. Wszystko z powodu kosztów utylizacji, które w zależności od zakładu wahają się od 300 do 800 zł za sztukę bydła. Koszty te ponosi rolnik. Nie trudno się więc domyślać, że rzadko który oficjalnie zgłaszał padnięcie zwierzęcia. Utylizowano na dziko, na dzikich wysypiskach.
Sytuacja zmieniła się po wprowadzeniu kolczyków. Teraz rolnik musi się rozliczyć z każdej sztuki. Niektórzy pozbywają się padliny tak, jak przedtem. Nie informują jednak Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. Samorządy pomagają hodowcom. 30 z 70 gmin na Opolszczyźnie podpisało umowy z tamtejszym zakładem utylizacji, z którym rozliczają się w formie ryczałtu. Zakład dojeżdża do rolnika i odbiera od niego padlinę. Rolnik nie ponosi z tego tytułu kosztów a zakład odzyskuje pieniądze ze sprzedanej mączki kostnej i tłuszczów.
Rolnikom pozostaje naciskanie samorządów, aby te podpisywały umowy z zakładami utylizacji. Można też wystąpić do Agencji Restrukturyzacji. W jej zadaniach jest dofinansowanie do 70% kosztów utylizacji, czyli zbiórki padliny i kosztów transportu. W przeciwnym razie na stanie Agencji będą krowy stuletnie.

I dalej już co nieco o koniach:

Podlaskie lasy śmierdzą padliną, bo tylko nieliczne spośród martwych zwierząt trafiają tam, gdzie powinny, czyli do zakładu utylizacji. Resztę rolnicy zakopują lub podrzucają do lasu.
Padłe zwierzę powinno być poddane jak najszybszej utylizacji. Na Podlasiu nie ma jednak ani jednego zakładu utylizacji, więc w rachubę mogą wchodzić tylko firmy spoza regionu. Wszelako tylko nieliczne spośród podlaskich gmin (np. tylko jedna trzecia z powiatu białostockiego) mają podpisane umowy z takimi zakładami. Wśród nich jest gmina Gródek, która współpracuje z zakładem z województwa kujawsko-pomorskiego i płaci mu za usługi 650 zł miesięcznie. Za odbiór martwego zwierzęcia (firma zgłasza się w ciągu 24 godzin) musi też zapłacić jego właściciel. Po ok. 50 zł za konie, krowy, owce albo 10 zł za trzodę chlewną.
Jak mówi Stanisław Szemiot, podinspektor w Urzędzie Gminy w Gródku, postępowanie zgodne z prawem się opłaca. Zakład utylizacji wystawia rolnikowi kwit, na podstawie którego może on się rozliczyć ze stanu zwierząt z Agencją Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. Jeżeli są jakieś nieścisłości w rejestrze, rolnikowi grozić może zmniejszenie unijnych dopłat. A przyłapany na gorącym uczynku porzucenia padliny, może zapłacić mandat nawet w wysokości 500 zł.

kocia

Kurcak

Kochani - wracając do sprawy śmierci koni, uważam, że MY jako właściciele i opiekunowie, możemy zapewnić naszym podopiecznym zarówno godne życie, jak i łagodne i godne odejście...
Nie zawsze da się uniknąć komplikacji i w związku z tym, z pełną odpowiedzialnością stwierdzam, że jestem za eutanazją w przypadku cierpienia. U nas w okolicy żadko usypia się konie - jeśli koń bardzo cierpi i chce odejść, to strzela się, bo uśpienie też często wiąże się z cierpieniem.
W takich trudnych chwilach traktuję śmierć jako uwolnienie, nie zaś coś strasznego lub tragicznego. Spotkałam się z 'zatrzymywaniem' konia na siłę przy życiu i widziałam w tym raczej sadyzm niż litość, widziałam też bardziej zaspokojenie własnych ambicji 'uratowania', po miesiącu straszliwego cierpienia, na szczęście ta osoba skapitulowała i pozwoliła koniowi odejść.

Po zwłoki przyjeżdża firma Saria lub Bakutil - nie znam dokładnie warunków