Stajenka

madziadur

Nongie naprawdę współczuję... Sama przeżyłam śmierć ukochanego konia (tyle że w gorszy sposób) więc wiem co to znaczy...
[*]

weteran · Dołączył: 02 Maj 2006 Posty: 489 Przeczytał: 0 tematów

Zatkało mnie!Wydawało się,że już,już mu się uda. Waguś wyraźnie pozbierał się,zaczął w miarę normalnie funkcjonować,odzyskał humor,reagował na przywołania Asi jak pies,nawet zaczął nabierać ciała.
Ufff,nie wiem co robić?nie mam odwagi pojechać do Zakrzowa,nie chcę widzieć Asi smutnej. Ona włożyła w ratowanie Waga całe swoje serce i energię a spotkała ją taka niesprawiedliwość.
Pocieszam się tylko tym,że Wagu spędził ostatnie chwile swojego życia w humanitarny sposób,spokojnie i wśród swoich bliskich, a to jest najważniejsze w takim momencie.

dorothy

Waguś... odszedł moj nauczyciel ...

Paskuda

Konia nie znałam, ale z opowieści Nongie wiem, że był wspaniałym koniem z charakterkiem, wielu osobom pomógł w trudnej nauce sztuki ujeżdżenia, smutne to bardzo

martik

I mnie przykro Smutny

Tyle się naczytałam o Wagusiu... Takie życie i taka śmierć... Niestety Smutny

rzepka

Figusia odeszła. Przegrałam walkę o jej życie. We wtorek musiałam ją uśpić i do dzisiaj nie mogę się pozbierać. Może to profanacja w stosunku do ludzi - bo Oni też odchodzą ... ale smutek i tęsknota po utracie czworonżnego przyjaciela jest nie mniejsza.
Zawsze w stajni witał mnie chórek - trio: Dora grubym rżeniem, Dziunia troszkę cieńszym - i cieniutkie meee Figusi. Teraz tak cicho, pusto...

[link widoczny dla zalogowanych]

dakron

Strata przyjaciela jest zawsze bolesna. Smutny

Iburg

Tak, to prawda, strata futrzastego przyjacieja też jest trudna. Bardzo mi przykro.
Pozostanie w Twojej pamięci. One jednak zbyt szybko odchodzą.
Ale jeżeli nie było wyjścia i innego ratunku, to podjęłaś słuszną decyzję. Tylko w ten sposób mogłaś jej pomóc, żeby nie cierpiała.
Wiem że podjąć taka decyzje jest bardzo trudno ( ja tez musiałam) zawsze ma się wątpliwości czy dobrze robimy, że może można było cos jeszcze zrobic. Ale z drugiej strony to my możemy skócic cierpienia.
Bardzo współczuje.

nongie

Rzepko, ogromnie mi przykro Smutny

nongie

Dziś weszłam na stronę Trota i znalazłam tam smutną wiadomość - nie ma już Urwisa...

Zapamietam go jako zawsze przyjazne, zrównoważone, ciepło nas witajace stworzenie, taki pewniak i sama dobroć.
Niech mu będzie dobrze tam za tęczowym mostem tak jak było na tym świecie z Tomkiem.

Tomku, Pumciu - wyobrażam sobie jak Wam cieżko, wspołczuję Smutny

Iburg

Bardzo mi przykro. Ciężko jest po stracie przyjaciela.

Monka

Jeśli mowa o pożegnaniach to przed dwoma tygodniami mój jamniczek zaczął chorować. Tina miała 14 lat i zaczęła się niewydolność oddechowa-sercowa. Tabletki trochę poprawiły jej stan ale dołączyła się rozedma płuc.Moja mała ruda psinka nie poddawała sie choć później przestała jeść bo organy wewnętrzne odmówiły posłuszeństwa, wet powiedział że od środka organizm jest wyniszczony, prawdopodobnie przerzutami raka. Po około 2 tyg, gdy Tina już nic nie jadła,nie mogła sie załatwiać, nie miała siły chodzić i tylko zastrzyki z glukozy zapewniały jej byt postanowiliśmy ją uśpić.Decyzja była trudna ale myśle że właściwa.Zapamiętałam ją jako pełnego życia jamniczka

wanilia

Współczuję wszystkim Smutny

nongie

Syberia - miała czerniaka.
Odeszła na zielone pastwiska.
Będziemy ją pamietać.

frednota

Poznałam Syberie Smutny