Stajenka

martik

Czy zastanawialiście się kiedyś nad fenomenem pojęcia AMBITNY REKREANT? Jak dla mnie to jest niesamowite określenie, które w pełni opisuje całkiem sporą przecież grupę ludzi.
Jeśli założylibyśmy klub Ambitnych Rekreantów, to pozwalam sobie wpisać się do niego

Na czym Waszym zdaniem polega ambitna rekreacja? Sądzicie, że jest w ogóle coś takiego?

majak

Może to to, że nie klepie się tyłka ale wciąż rozwija, uczy nowych rzeczy np. wciąż dąży do wyższego poziomu wyszkolenia poprzez kolejno klasy L P N...ale nie ma w nim nic ze współzawodnictwa - robi to dla przyjemnosci, chęci sprawdzenia włąsnego ciała, nie dla startów w zawodach (no może jakiś małych jedynie dla zabawy od czasu do czasu).
Stara się by jego koń, jeśli posiada konia, miał życie lekkie, łatwe i przyjemne Mruga

No dobra - był atletyczny, gibki i lekki

Takie jest moje okreslenie tegoż bo chyba opisałam siebie...a przynajmniej chciałabym aby tak to wyglądało.
Dla mnie samo pojęcie rekreant jest nudne.
Zawodnikiem tez nie mogę sie nazwać bo nie startuje regularnie i nie co roku. Ale cały czas sie doszkalam, pracuję, czytam. Jeżdże w tereny, spacerki i galopy, staram się aby mój koń na widok zwalonego drzewa w terenie nie stawał dęba ze strachu ale żeby potrafił ocenić zę to coś można skoczyć, rów da się przejść, z góry zjechac itp.
U mnie nie ma 1 godziny jazdy - ile trzeba tyle jeżdzę, tereny u mnie trwają po 4 godziny. Takie tam ambicje

martik

martik

Tak sobie rozmyślam (dzisiaj wieczorem mam po prostu 1000 myśli w głowie

) czy dążenie do wyższego poziomu, doskonalenie swojej wiedzy, poszerzanie jej jest domeną tylko ambitnych rekreantów?
Czy "zwykli" jeźdźcy, jeśli już chcą być nazywani tym mianem, nie są zobligowani do równego wkładu w tę dyscyplinę, choćby ze względu na fakt, że są odpowiedzialni i za siebie i za konia, na którym chcą jeździć lub się wozić...?

kocia

dakron

Czy ja mogę ?
Poproszę.... please

No tak ale czy nim jestem ? mysl

To może ambitna seniorka ? gwizdze

kiedys byłam szalenie ambitna ...obiecuję poprawę jak tylo zrobi sie ciepło
uuu

Monika78

Ja też chcę do tego klubu!

lechita · Dołączył: 22 Lis 2005 Posty: 615 Przeczytał: 0 tematów

bardzo podoba mi się ten wątek Wesoly

ja nazywam siebie bardzo ambitnym amatorem Wesoly

galba

jeśli o nas chodzi to też jesteśmy rekreacją i czuję się z tego dumna

jeżdżę pod okiem trenerki, szkolimy konia ujeżdżeniowo ale nie startuję bo nie lubię współzawodnictwa (i boję się że koniowi coś mogłoby się stać w transporcie itp). podoba mi się praca własnym tempem, bez presji. koń też jest zadowolony

martik

A jak się zaptrujecie na pracę nad koniem? Czy ambitny rekreant może myśleć o pracy nad koniem? Czy w takim przypadku nie zaczyna się już coś bardziej profesjonalnego?

Obserwując znajomych instruktorów widzę, że większość z nich ceni i szanuje ambitną rekreację. Są jednak przypadki, gdzie ambitni rekreanci postrzegani są jako dziwacy... Czy to przez zazdrość? Dlaczego jak ktoś chce się czegoś więcej nauczyć, to niektórzy traktują to jako hm... podskakiwanie wyżej pewnej kreski, której przekraczać nie powinno się? mysl

kocia

galba

hmmm ogólnie takie szufladki jak "sport" czy "rekreacja" nie są mi niezbędne do szczęscia,więc zwykle się nad tym głębiej nie zastanawiam. jeśli ktoś będzie oglądał trening mój (nie startuję) i koleżanki (regularnie bierze udział w zawodach ) na 100% nie powie, że jedna z nas nie startuje, bo ćwiczenia jeździmy podobne.
wydaje mi się, że taki typowy sport (mam na myśli wyczynową jazdę)zaczyna się w momencie gdy celem treningów są regularne starty, pokazanie konia na zawodach - wtedy zawodnik rejestruje się w klubie, koń ma paszport pzj itp.
nad koniem pracujesz zawsze, czy tego chcesz czy nie, bo za pomocą własnego ciała przekazujesz mu (mniej i bardziej świadomie) różne sygnały

kwiatkonie

A czy udział w zawodach nie może być również zabawą i przyjemnością - także dla konia? Pewnie, że jak ktoś choruje na ambicję i startuje wyłącznie po to żeby wygrywać, a jak nie wygrywa to koń zbiera łomot no to to jest chore, ale całkowite odrzucanie współzawodnictwa czy rywalizacji też mi się wydaje niesłuszne. Chocby jak pisze galba:"jeśli ktoś będzie oglądał trening mój (nie startuję) i koleżanki (regularnie bierze udział w zawodach ) na 100% nie powie, że jedna z nas nie startuje, bo ćwiczenia jeździmy podobne." to też forma rywalizacji. A konfrontacja tego co my jeździmy z tym co jeżdżą inni jest też źródłem mobilizacji i postępu.

kocia

martik