Stajenka

hugh_h

pomijając już małe doświadczenia niektórych osób z latawcami..... to dla mnie ta cała rozmowa jest zupełnie bezcelowa, a to dlatego że jak się o czymś rozmawia to chyba dobrze by było wiedzieć dokładnie o czym i tak żeby wszyscy to wiedzieli, lonżowanie, opędzanie, może by tak ktoś z naszych doświadczonych napisał co ma na myśli. w całej tej dyskusji zabrakło głownie precyzyjnego określenia co to jest lonżowanie, każdy dobre lonżowanie będzie uważał za co innego, proponuję aby ktoś albo ktosie konkretne i precyzyjne określił co to jest lonżowanie. najlepiej przez podanie jaki ma być jego efekt, a później w jaki sposób go najlepiej osiągnąć ten efekt, a nie odwrotnie.
wtedy każdy będzie mógł sam ocenić czy może to co robi z koniem nazwać lonżowaniem i zabrać głoś w sposób istotny który cos wniesie do dyskusji

a tak pozatym to IMO jazda konna i praca z końmi niesie przyjemność chyba głównie dlatego że jest to obcowanie z naturą, wyprowadźcie mnie z błędu jeśli się mylę
jeśli jednak mam racje to w takim przypadku tym jest to przyjemniejsze dla obu stron im jest to bardziej naturalne, jeżeli miałbym do konia przyczepić mnóstwo różnych coraz to ciekawszych „pomagających” kombinacji i patentów, by się wyginał w tą lub tamtą albo cokolwiek innego to po prostu wolałbym pojeździć sobie na motorze, bo wyjdzie to prościej i już w takim przypadku chyba nawet bardziej naturalnie. to tyle oczywiście IMO.

osm

majak

ihah

hugh_h

osm

Oczywiście, ze nie sądzę, że wszyscy czytają tę samą książke - zwłaszcza, ze czytam ich sporo - praktycznie wszystko, co sie ukazuje na rynku dotyczace klasycznej szkoły włączając w to lonżowanie.
Tych książek jest sporo i we wszystkich cel jest ten sam, dokładnie opisany. Dodatkowo opisane są "patenty", których używa się do osiągnięcia tego celu.

Nie zauważyłem, zeby były w tych książkach wątpliwosci co do uzywania lonży i bata. Róznie natomiast poleca się przypinac lonżę, różne są patenty, ale bat jest zawsze.

I nadal podkreślam - w szkole klasycznej, której znakomitymi przedstawicielami są Niemcy, którzy napisali wiele podręczników dostępnych na polskim rynku.

Może "ktoś" się jednak pojawi i wyjaśni Ci cel lonżowania konia. Dla mnie ten temat jest zbyt rozległy, zeby napisac go na jednej stronie - ot parę haseł: przygotowanie młodego konia do pracy pod jeźdźcem, poprawa chodów, wzmocnienie mięśni grzbietu, rozgrzewka przed treningiem, "naprawa zepsutych" koni, itp, itd.

Chciałbym poznać jakiś cel pracy z koniem na lonzy, który osiąga się bez używania bata (używanie nie musi się od razu wiązać z laniem biednego konia) - oczywiście w jeździe klasycznej.

hugh_h

nie chodzi o to że ja nie rozumiem, po co jest lonżowanie, chodzi mi o fakt rozmowy o tak szerokim pojęciu ze uważam że bez doprecyzowania nie można poprawnie ocenić, celowości danego „patentu”

a tak wogole to ja nie lubię lonżowania wole sam pojeździć, bo z tego mam przyjemność,

chociażby rozgrzewka przed treningiem – a czy to na pewno lonżowanie może trzeba by już zakwalifikować do opędzania na lince ? – a może do lonżowania bez bata gdy koń reaguje jak trzeba na komendy głosem ?

a może opędzanie na lince to szkoła naturalna, a lonzowanie to tradycyjna klasyka ? ja jestem człowiek techniczny i precyzyjny dlatego brakuje mi tu definicji która by jednoznacznie określała co jest co i o czym mowa ? może się ktoś pokusi o próbę sformułowania takich ?

bo jak na razie to opędzanie na lince brzmi dla mnie dość uszczypliwie jakby o osobie która próbuje lonżować ale jej nie bardzo wychodzi.

majak

Do tej pory odkryłam jedną celowość lonżowania bez bata, mianowicie, kiedy dostałam do jazdy kabardynkę, ktoś wcześniej ją "lonżował" - (czyt. opędzał) - bata nie trza było wystarczyła sama lonża bo koń galopował w kólko po pół godziny i więcej a początki mojej pracy z nią skupiały się na zwalnianiu, kiedy zeszła do kłusa było super, kiedy udało się uzyskać parę kroków stępa było perfekt. Przy próbie brania bata powracał galop i tak od początku...
Na szczęście teraz już jest normalnie i nawet ten bat nie robi już za stracha.

Celowość lonżowania - wżyciu nie widziałam tak wyszkolonego konia jak woltyżerski!!
Tam nie było głosu - ten koń reagował na najdrobniejsze zmiany położenia bata, także do zatrzymania.
Ja do tej pory nie mogę uwierzyc, że widziałam to na żywo. Ale koń woltyżerski to jednak musi być "pewny" i bezpieczny, w końcu taka jego praca.

Mestena

I dlatego właśnie nie zabieram głosu w tej dyskusji. Po co się denerwować, szczególnie wtedy kiedy ktoś za wszelką cene chce Ci udowodnić, że nie osiągniesz czegoś co osiągnałeś w taki sposób w jaki to osiągnąłeś.

życzę udanego udawadniania sobie nawzajem.

osm

A co osiągnęłaś? Ja nie udowadniam Ci niczego, bo nie wiem, co osiągnęłaś Wesoly

Jeśli lonżujesz bez bata, to opisz to co robisz - będzie to bardzo interesujący wkład do wiedzy hippicznej i z pewnością wielce nowatorski. Pewnie wszyscy robią źle i o tym nie wiedzą.

dakron

No ładnie znowu fajna dyskusja a ja nie mam czasu.
Martik bardzo proszę o dokładne informacje kiedy będą następne szkolenia w
Poznaniu.
Jestem kobietą o małej sile fizyczej , dla mnie lonżowanie przed jazdą było rozgrzaniem konia bez zmęczenia z mojej strony.
Kiedyś miałam dwa konie, naprawde trudno zajmować sie pracą zawodową , domem i jeszcze potrenować na siodle z uśmiechem.

hugh_h

Tomek_J

martik

Ponownie muszę pogratulować udanej dyskusji! Choć wydaje się Wam, że w zdenerwowaniu przerzucaliście się argumentami, ja, obserwator, mogę z czystym sumieniem napisać, że wiele wyniosłam z Waszych rozważań.
Żeby ująć dotychczasową dyskuję w jakąś klamrę podsumuję:
- istnieją dwie szkoły dotyczące lonżowania koni: szkoła klasyczna i nowatorska, zwana też naturalną. Ludzie na swój użytek częstokroć łączą oba style, tworząc w ten sposób swój własny.
- w klasycznym podejściu lonżowanie rządzi się konkretnymi zasadami, które przez lata weryfikowały pokolenia jeździeckie. Klasycy mają inne cele i sposoby ich egzekwowania niż nie-klasycy. Czasami jest też tak, że cele są wspólne ale metody ich osiągnięcia nieco się od siebie różnią.
- samo określenie LONŻOWANIE jest też zdradliwe. My używamy go do opisania pracy z koniem na lince zarówno w przypadku jednej szkoły jak i drugiej. Być może dobrze byłoby wymyśleć inne słowo, określające naturalną pracę z koniem na lince, bez użycia bata i innych pomocy.
- pokusiłabym się o stwierdzenie, że nic, co nie krzywdzi konia jest dozwolone. Jeśli ktoś z Was, potrafi tak użyć swojego ciała lub końca liny, że bat jest mu niepotrzebny, to nie widzę problemu- może sobie w taki sposób konia "lonżować". Jednak powracając do meritum- czyli oceny książki Zasady Jazdy Konnej, cz. III, Lonżowanie, nie ma co się dziwić, że przedstawia akurat taki obraz lonżowania. Przecież to książka o klasycznym jeździectwie, napisana przez klasyków. Myślę, że nie możemy wymagać szerszego spojrzenia od podręczników, które przygotowano z myślą o propagowaniu klasycznej szkoły jeździeckiej.
Zresztą zamysł tej serii książek był właśnie taki- żeby polscy jeźdźcy mieli do dyspozycji serię podręczników, dzięki której będą mogli uporządkować swoją wiedzę. Coś jak książki do chemii czy fizyki. Mimo, że w naukach ścisłych również są różne nurty, to jednak podstawowe wiadomości pozostają niezmienione i dzieciaki z gimnazjum uczą się czegoś innego, niż studenci tychże specjalności w okresie późniejszym.
Na koniec jeszcze jedna uwaga. Mam dość ambiwalentny stosunek do używania "patentów" przez osoby niewprawione. Z jednej strony, osoba myśląca, która przeczytała już trochę na temat takiej pracy powinna sobie z nimi poradzić ale z drugiej, jakikolwiek błąd, niezrozumienie przeczytanego tekstu może spowodować u konia negatywne skutki. Przecież komuś może się wydawać, że robi dobrze a w rzeczywistości popełnia błąd, który by mu do głowy nie wpadł.
I żeby nie być gołosłownym podam swój przykład: jeszcze dwa lata temu oganiałam konia na lonży i kantarze sądząc, że go lonżuję. Dobrze, że nie zdecydowałam się wówczas na podpięcie czegokolwiek, bo prawdopodobnie zrobiłabym koniowi krzywdę. Mimo, że wiedziałam, że wypinacze zawsze muszą być równej długości, to lonża, dzięki moim kiepskim umiejętnościom raz wisiała lub opadała na ziemię a raz była mocno napięta. Czyli działanie wypinaczy w tym momencie jest bezsensowne i może przynieść więcej szkody niż pożytku. Ale zasadę ich działania znałam, wiedziałam co i jak. Nie potrafiłam sobie jednak poradzić ze sobą, ze swoim ustawieniem ciała i działaniem lonżą. Dlatego tak ważne są, oprócz wykładów teoretycznych, zajęcia praktyczne, niestety najlepiej pod okiem kogoś wykwalifikowanego...
No dobra, już ostatnie zdanie Mruga

Pan Ratajczak "wjechał" nam na ambicję, idealnie składając i rozkładając lonżę podczas lonżowania. To było niesamowite: wszystkie kolejne nawoje na dłoń były równej długości, nic się nie plątało i w momencie kryzysowej sytuacji, nie stanowiło niebezpieczeństwa.
No więc ambitnie podeszłyśmy z koleżankami do tematu i każda przez tydzień ćwiczyła w domu zwijanie i rozwijanie lonży (przypiętej do kaloryfera) lol

W domu wychodzi ale w akcji już niestety nie Smutny

osm