Stajenka

majak

Mnie neidługo czeka rozstanie z Truflą - ona jest na sprzedaż, do grudnia tak w zasadzie jest przy matce a potem chciałabym ją jednak sprzedać ale w zaufane ręce. Mówicie o tym, żeby koń trafił dobrze -a ja tu mam źrebaka zimnokrwistego, którego chciałąbym kiedyś odwiedzica nie dowiedzieć sie, że ktos go utuczył i posłał transportem. A niestety prawdopodobieństwo takiego stanu rzeczy to niestety dla tego typu koni jest bardzo duże.
Dlateg ostaram sie szukać wród znajomych mi hodowców a co z tego wyjdzie? Zobaczymy Wesoly

Moze ktos ma cheć?

Moze znajomego który szuka takiego konika do hodowli bądź użytkowania Wesoly

martik

Majak, a dlaczego wlasciwie zazrebilas Tine? Ja myslalam, ze Trufla z Toba zostanie...

rudzinka1

Kiedyś dwaj moi przyjaciele- zawodnicy opowiadali mi, że zawsze jak jeździli na koniach, które byłe przeznaczone na sprzedaż, mimo najszczerszych chęci zżywali się z nimi i zawsze przeżywali rozstania. Mówili nawet, że często kiedy koń miał być sprzedany po konkursie to korciło ich, żeby specjalnie źle pojechać mając nadzieje, że może wtedy koń zostanie z nimi dłużej. Kiedy z koleji ja jeździłam w Nowej wiosce, dostawałam zawsze młode konie i kiedy zaczęłam coś z tym koniem osiągać, kiedy zaczynał naprawdę fajnie chodzić to albo sprzedawali albo dawali komuś kto jeździł w klubie a ja dostawałam kolejnego młodego i zaczynałam wszystko od nowa. Zawsze przeżywałam każde rozstanie, choć przecież wcale nie były to moje konie. Zawsze też uważałam, że gdyby nie to, to mogłabym lepiej jeździć, więcej umieć i być może do czegoś dojść w życiu. Dlatego też takie nadzieje pokładam w Atosie, choć nie jest on moim wymarzonym koniem to jest młody i zaczynamy od zera pracować. Mam nadzieję, że coś osiągniemy. Choć szczerze powiem- miałam ostatnio bardzo ciężką sytuację finansową i rozważałam sprzedaż konia i myślałam raczej o Atosie, bo od Kaliope mam nadzieję dochować się źrebaczka. Cieszę się, że wszystko się ułożyło i że nie musiałam podjąć tego drastycznego kroku, choć nie wykluczam, że przy moim stanie materialnym kiedys będę musiała to zrobić. Nie czuję się z tego powodu gorsza, nie mam wyrzutów sumienia. Poprostu mam małe dziecko, które jest dla mnie najważniejsze. A sprzedając konia poprostu dołożę wszelkich starań by poznać ludzi, którym go sprzedaję, poziom ich wiedzy i warunki w jakich przyjdzie mu żyć.

majak

Faza

Ktoś napisłą słusznie ,że muszą byc Ci co sprzedają bo przecież są Ci co chcą kupic. Jak niby maja się czuc Ci profesjonalni hodowcy? Ci co hodują konie i z góry wiedzą ,że hodują na sprzedaż.
Nie wiem, wiem ,że tacy muszą byc, ja natomiast wiem,że te zwierzaki które mam (nie piesżę o hotelowych) pozostaną ze mną do konca moich lub swoich dni. Nie oddam i nie sprzedam żadnego z nich ,są u mnie pełnoprawnymi członkami rodziny. Jedynie boję się ,że i do tych hotelwych strasznie się przywiąze , bo przeciez traktuje je tak samo jak swoje (czeszę, karmię, sprawdzam kopytka, gadam z nimi itp) i jak to bedzie gdy włascciel przyjdzie i zabierze? Kurcze napewno będzie bolało ,choc napewno pomaga swiadomosc ,że to dobrzy ludzie to jednak rozłąka z przyjacielem do łatwych nie nalezy.

Boubi

Faza

Boubi spokojnie to miała byc spokojna acz trudna rozmowa. Może dziewczyna nie chciala a głupio się wyraziła. Ja mocno wierzę ,że wszystcy normalni ludzie którzy z róznych przyczyn żegnają swoich podopiecznych czuja prawdziwy zal.

Mnie bardzo poruszyła historia opisana przez Rudzinkę nawet nie wyobrazam sobie jak dziewczyna musiała i musi to rozstanie przezywac i pamiętac.

Boubi

Fazo,

Co do Rudzinki - to swietnie ja rozumiem i tez przezywalabym taki moment koszmarnie (w dodatku byla bezsilna w tamtej sytuacji).

Co do mojego poprzedniego postu, to kiedys na Stajence byl temat podobny (Ciebie jeszcze u nas nie bylo); wywolal wiele "iskrzenia" i niepotrzebnych dyskusji. Nie chce "podkrecac" atmosfery i wracac do tego, co juz kiedys zostalo tu powiedziane, wyrazone, napisane. Kwadratowy

Faza

Wiem ,że tematy trudne bardzo często konczą się sporami, nieporozumieniami , dlatego rozumiem Twoją decyzję.
Zastanawiam się jednak nad głownym tematem i... wiecie ja np rozumiem ludzi którzy kupują koniki czy inne zwierzaki ratując je od złego losu a pozniej odsprzedają lub oddają do adopcji sprawdzonym osobom.
Takie osoby dzialają i robią wiele dobrego a przed dalszą odsprzedażą lub oddaniem do adopcji przyszłe domki są sprawdzane.
Sama kiedys doswiadczyłam tego wspanialego uczucia gdy uratowalam (coprawda nie konia lecz psiaka) wilczura który resztę życia mógł spędzic na łancuchu. Ogłaszałam go na wielu forach, szukałam mu domku. Nawet nie wiecie jakie to wspaniałe uczucie gdy się uda. Ten psiak trafił do fantastycznych młodych ludzi (mamy kontakt cały czas).
Nie można wszystkich ganić za to ,że sprzedali czy oddali psa, kota, konia innej osobie bo czasem jest to -
-działanie w dobrej wierze
- przymus ekonomiczny
-tragedie rodzinne
- lub zwyczajnie sposób na życie (hodowcy)

Ja oddałam Megi lecz przecież oddalam ją w bardzo dobre ręce ,kon jest w stowarzyszeniu, leczony , karmiony ma super opiekę, oddałam psa ktorego Ktos wyrzucil i dzięki temu ma domek. Nie mogę przeciez zatrzymywac wszystkich zwierząt które będą na mojej drodze i będą w potrzebie. Czasem mogę i chętnie oddam je za darmo a czasem gdy zalozę za nie pieniązki odsprzedam. I w zasadzie nie powinnam wtedy zle się z tym czuc.
Np moja koleżanka w przypływie odruchu serca wykupiła konika od handlarza. Zdrowy, piękny małopolak. Konik miał już bilet w jedną stronę , wykupiła i..... no własnie co dalej. Nie mogła go utrzymywac , nie mogła nim się zając wiec poszukała mu innego dobrego domku. W ten sposob Ładny (bo o nim mowa) trafil do mnie i jest mu z nami dobrze.

Sankarita

a ja nie uważam, że sprzedaż konia to coś złego.
Nigdy nie wiadomo, co się może w życiu przytrafić. Może nas nie stać na utrzymanie konia, koń może zachorować, my możemy zachorować.... i czasami rozsądniej jest po prostu konia sprzedać albo chociaż oddać komuś zaufanemu, dla jego dobra. Ja w sumie nie wiem jak bym się czuła gdybym musiała sprzedać tego pierwszego konia.... pewnie byłoby mi bardzo smutno i robiłabym wszystko, by jednak ze mną został.
Nie można wytykać palcami ludzi, którzy z jakichś powodów posprzedawali swoje konie.

Ludwik

Z przyczyn losowych dla dobra konia lub właściciela można konia sprzedać raz może dwa, ale bez przesady. Miałem na myśli osoby które zaspakajają swoje chwilowe kaprysy, a potem nie wiedziałem (..am), myślałem że dobrze trafi i kolejne wpadki, tylko konsekwencje ponosi koń, swoim cierpieniem, a nie właściciel. Ludzie konie hodują, handlują nimi ale robią to w jakimś celu. Znam osobiście kilku hodowców, którzy zawsze badają, kto kupi konia i co się z nim potem dzieje, śledzą jego karierę i los. W wątku tym sądziłem,że chodzi o rozstanie z koniem przyjacielem, druhem i Kimś ważnym. Dlatego jestem poruszony pewnymi wpisami. Przyjaciela się nie zostawia w biedzie, szuka mu się domu gdzie będzie Mu dobrze. Oczywiście można mi zarzucić, a co z końmi z aukcji, ze sprzedaży na licytacjach czy hodowanymi na mięso. Podkreślam, ten wątek traktuję szczególnie - On i Ja - dziś razem, a co jutro??? I jeszcze jedno, wiem co piszę, straciłem już swoim życiu Prawdziwego Przyjaciela KONIA pisanego wielkimi literami. Chorował i razem walczyliśmy o kolejne dni. Nie żałuję żadnej chwili i żadnej wydanej złotówki. Cieszę się że do końca byliśmy razem. Pozdrawiam

Boubi

Faza

kiedy chyba sie panowie niezrozumielismy,Ja mam swoje konie kocham je sa nie tylko moimi przyjacielami ,sa przede wszystkim czlonkami rodziny,sa z nami na dobre i zle .Zobaczcie jak dzielnie wakczymy o zdrowie Soni i koszty leczenia nie stanowia problemu.Ja tylko staralam sie naswietlic jakies przypadki gdy ludzie sprzedaja swoje zwierzaki i nie nalezy tych ludzi ganic

Slonce

Ja jestem w stanie zrozumieć ludzi, którzy podejmują decyzję o sprzedaży swojego konia. Powodów, które zmuszają do tego jest wiele, nikt z Was, w ogóle nikt nie ma według mnie prawa ocenić czy, któryś z powodów jest bardziej, lub mnie ważny! Każdy z nas ma inne życie i inne w nim priortytety! Dla jednych wystarczającym powodem będzie brak czasu dla konia (btw. słuszny powód. Jeśli nie masz dla konia czasu to czy warto go skazywać na "samotność" i brak opieki?). Inną osobę do sprzedaży może zmusić sytuacja finansowa, rodzinna. I to też są ważne powody. Tak samo jak choroba, wyjazd na studia czy wiele innych, dla niektórych błachych powodów. Kupując konia nikt nie wie co go czeka za miesiąc, rok i 10 lat. Nikt wiec nie może dać gwarancji na to, że nie sprzeda kiedyś konia. Boubi (odnoszę się do Ciebie bo Twoja wypowiedź jest jako jedna z ostatnich w wątku), teraz teoretyzuję - jeśli coś poważnego stanie się Twojej najbliższej osobie i nie wystarczy Ci oszczędności by ja ratować, nie pomyślisz o sprzedaży Melodii? To sytuacja hipotetyczna, nie możesz wziąść kredytu a potrzebujesz gotówki. Nie wierzę, że poświęcisz kogoś bliskiego w imię relacji koń-przyjaciel. Nie krytykuję broń B. Twojego podejścia. Rozumiem je, po części nawet podzielam. Zazdroszczę Ci tego komfortu finansowego, który pozwala nie martwić się tym czy kiedyś będziesz musiała stanąć przed takim wyborem. Obyś nigdy nie musiała! Ale takie sytuacje się zdarzają.

Napisałam, że podzielam częściowo zdanie Boubi, Ludwika i osób, które mają podobne podglądy. Ba! Jeszcze kilka miesięcy temu też tak mówiłam i wierzyłam w to całym sercem! Niestety życie bywa bardzo przewrotne, teraz wiem, że w życiu przychodzą trudne momenty, takie w których trzeba dokonać wyboru. Bardzo trudnego. Nie zawsze ten "gorszy" wybór o sprzedaży konia jest tym naprawdę złym. Jak może pamiętacie w marcu urodził się mój koń. Od kilku tygodni już nie jestem jego właścicielką choć jak wiązałam mu czerwoną wstążkę na szyi byłam pewna, że "nigdy prznigdy. Nie ja". A jednak. Dlatego mam takie zdanie jakie mam w kwestii sprzedaży swojego ukochanego konia. To decyzja trudna. Jedna z trudniejszych jaką podjęłam, i chociaż serce mnie boli do dzisiaj, pewnie jeszcze długo będzie to wiem, że zrobiłam dobrze. To była najlepsza rzecz jaką mogłam zrobić. Chociaż trudna i bolesna.

Iandula