Stajenka

Kopytko

Kochani, konie sprzedaje się z różnych powodów, w świecie jeździeckim tak poprostu bywa i nie uważam aby takie zachowania piętnować, czasem sytuacja kogoś zmusza, a czasem poprostu jest potrzeba posiadania konia młodszego ( jeśli ma być np. użytkowany w sporcie) straszy doświadczony koń może jeszcze nauczyć wiele dobego np. jakiegoś dzieciaka. Sam fakt sprzedaży konia dla jego właściciela i ludzi opiekujących się koniem jest zapewne okupiony wielkim smutkiem bo takiego zwierzaka się poprostu kocha. Odpowiedzialność za stan konia i jego kondycję zawsze spoczywa na OBECNYM właścicielu NIGDY nie można winą obarczać byłych właścicieli bo to nie jest wporządku. Zastanówmy się jaki może mieć wpływ na dalsze życie konia były właściciel ? Może sobie co najwyżej popłakać.

Iburg

Iandula

Iandula

ansc

krystyna

Jedna uwaga. Zdjęcia Przecława umieszczone przez Iburg nie zostały zrobione w stajni, w której obecnie przebywa (od 11 kwietnia). Pochodzą prawdopodobnie z zimy tego roku. Mam nadzieję, że teraz wygląda nieco lepiej.
I jedno pytanie. Skoro tylu Stajenkowiczów uważało i uważa że Przecławowi należało się bezpieczne dożywocie to jaki był problem kupić go od Ianduli za tę złotówkę, zrzucać się całą grupą co miesiąc na jego utrzymanie w waszym fajnym ośrodku, opiekować się nim na zmianę, może prowadzić na nim spokojne jazdy dla dzieci żeby sobie na kowala i marchewki dorobił i zapewnić mu godziwą starość.
Kto z was na co dzień przez lata pomaga opiekować się starym koniem, a może ktoś ma własnego? Chętnie bym pogadała.

nongie

Wydzieliłam ten temat - niech to bedzie coś konstruktywnego.

Wielu z nas ma albo miało takie konie pod opieką.
Forkate wykupiła ze Stodół Forta.
Astarte - Askara.
Marcelina - Kornika
Pani Irka - Grandę
Kawa - Kajesa.
W sekcji sportowej ciągle pracuje wiele starszych koni w dobrej kondycji (Wnyk, Iburg, Rascal), to samo w "Indeksie" - konie rekreacyjne takie jak Jaxa, Milton, nieżyjący już ogier Indeks i wiele innych. Wykupiono też Tiomana, Rozynanta, Dragonala. Obszernie pisze o tym Iburg w stodolskich wątkach.

U Pumy i Tomka dożywotni urlop dostała siwa Desta.
Sama kilka lat opiekowałam sie starą Chailą, w zeszłym roku dorywczo - Wagabundą.
Kogo pominełam?

Forkate

Tylko że Fort był koniem prywatnym (chociaż chodził i w sporcie, i później w rekreacji). No i kupiłam go jako 14-latka, aktualnie ma 16, więc staruszkiem to on nie jest Mruga

Tomek_J

Żeby było koństruktywnie, przypomnę, jak to jest w 2 przypadkach, z którymi jesteśmy związani:

Jak może pamiętacie 2 lata temu dostaliśmy 2 konie gratis od pana, kóry prowadził stadninę, ale z uwagi na swój wiek musiał zacząć ograniczać swą działalność, więc zwierzęta, które nie miały być hodowlanymi, oddawał osobom, które uważał za godne zaufania. Z pewnych względów za takie osoby uznał nas i chciał, byśmy koniom zapewnili dożywocie.

Ponieważ nie stac by nas było na 2 dodatkowe konie, poinformowaliśmy pana, że chętnie zoapiekujemy się końmi w ten sposób, że oddamy je w użytkowanie naszym kursantkom. Zobowiązaliśmy się przy tym do prowadzenia stałego (!) nadzoru nad zwierzętami. Ponieważ dla pana byłem niejako gwarantem układu, ów pan zgodził się na to rozwiązanie.

Efekt:

1) Zawarłem z panem na piśmie umowę darowizny. Przekazano mi konie i ich dokumentację.
2) Jako (krótkotrwały) właściciel koni "sprzedałem" je za symboliczną (i tylko na papierze) kwotę rodzicom obu kursantek, zawierając umowę również na piśmie.
3) Mamy oko na oba konie na co dzień, a że różnie w życiu bywa, to w razie ewentualnej woli obecnych właścicieli ewentualnego sprzedania koni w przysżłości mamy zagwarantiowane prawo pierwokupu. Prawo to mamy na piśmie (zapisy umowy) i za kwotę nie wyższą od kwoty "sprzedaży".

Jeśli więc chcecie mieć jakąś pewność co do dobrej przyszłości oddawanego zwierzęcia, to owszem, poszukajcie "dobrych rąk", ale też zadbajcie o formalną stronę umowy no i oczywiście stale trzymajcie rękę na pulsie.

dragonnia

Tak tomku, tylko, że odpowiedzialnych ludzi - Takich jak Ty - jest bardzo mało. Przypomniała mi sie pewna klacz, która szła w "doskonałe ręce". W dniu dzisiejszym biega po wiecznie zielonych pastwiskach. (Malwinko, zawsze będe o Tobie pamiętać)

Boubi

Chyba podobny przypadek jak ten, ktory opisuje Dragonnia poruszyla w swoim watku met (tez oddala konia w "dobre rece" i ow nowy wlasciciel po prostu kobyle zaglodzil na smierc) Caly opis w Arce.

Chociaz sa "ludzie i ludzie" - np byla wlascicielka mojej Melodii (chociaz jest daleko) wciaz sie o nia dopytuje, a ode mnie dostaje regularne news'y i fotki i jest " na biezaco". Wesoly

krystyna

Tomku zgadzam się. najpierw szukamy dobrych rąk, potem spisujemy formalną umowę (szczegółową) i co najważniejsze stale trzymamy rękę na pulsie. Jak mam do czynienia z ludźmi to stosuję zasadę mocno ograniczonego zaufania.
Ale mnie przecież obecni własciciele Przecława (ja go tylko dzierżawię) zaufali. Nie znając mnie zupełnie.
I pewnie niektórym z was ktoś też zaufał. Mam na myśli tych, których wymieniała Nongie odpowiadając na moje pytanie.
Dlatego chciałabym stanąć w obronie Ianduli. Oddając konia za symboliczną kwotę miała prawo wierzyć, że ktoś obdarzony zaufaniem dotrzyma słowa.

Tomek_J