Stajenka

Forkate

Bardzo bardzo współczuję, jakkolwiek się to stało. Smutno, tym bardziej że Daguś był bardzo szczególnym koniem Smutny

Monka

Aż żal czytać po tym jak się jego życie odmieniło nie powinno się teraz kończyć Smutny

kostka

"Nie wiedziałem, co powiedzieć.
Czułem się nieswojo.
Nie wiedziałem jak do Niego przemówić, czym Go pocieszyć..."
Sandra trzymaj się, jesteśmy z Tobą ; (

Szara

Tak mi przykro, czytałam już na forum ProEquo i... I dobrze że choć trochę dobrego życia miał. Bardzo mi przykro. Trzymajcie się.

Boubi

Boze, Tak podejrzewalam, bo watek nagle zamarl, ale chcialam sie ludzic do konca. Sandra, przykro mi bardzo, to okropnie smutna wiadomosc. Smutny

ten_veroniq

Przepraszam, że piszę dopiero teraz. Wczoraj zdecydowałam o uśpieniu Dagusia. Wbrew pozorom to nie była trudna decyzja. To była bardzo prosta decyzja, gdy zobaczyłam, jak bardzo w ciągu kilku godzin pogorszył się jego stan - nie leżał na mostku, tylko płasko, zaczął ciężko oddychać. Poznawał nas, witał rżeniem, jadł... Ostatni moment, żeby pozwolić odejść mu z godnością, zanim zacznie staczać się w cierpienie.

Do nowej stajni, do boksu, który mu zbudowałyśmy, przyjechał tydzień temu w poniedziałek. Niestety transport wyczerpał go i położył się niespełna 2 km przed dotarciem na miejsce. Został rozładowany na podwórzu. Byłam pewna, że do rana sam wstanie. Nie wstał. Ale czuł się dobrze, zmieniał boki, przemieszczał się (tak, on potrafił robić to na leżąco), jadł i pił, wydalał. Następnego dnia dostał deksametazon i biovetalgin. Nie wstał. Trzeciego dnia przyjechała ekipa, podnieśliśmy go, zaprowadziliśmy do boksu. To był ostatni raz, gdy widziałam go na nogach.

Była wizyta dr Złoto, prześwietlenia, kroplówka z lekami. Ja podawałam kolejne. Z Izą (której pragnę po raz kolejny bardzo cieplutko podziękować), moim zmiennikiem przy Dagusiu, masowałyśmy mu nogi, wykonywałyśmy ruchy bierne, robiłyśmy wcierki w kręgosłup, na bieżąco sprzątałyśmy kupy i podścielałyśmy suchym sianem, żeby nie zrobiły się odleżyny. W sobotę wyglądał bardzo dobrze, próbował wstawać. Przy przekładaniu na drugi bok tak się rozbujał, że kopnął jednego z pomagających nam chłopaków (niechcący, oczywiście). Witał nas rżeniem, cieszył na widok jedzenia, które pochłaniał, jak odkurzacz.

Na wtorek planowany przyjazd dr Golachowskiego. W niedzielę rano telefon od gospodarzy - leży płasko, źle oddycha. Iza była pierwsza na miejscu. Leżała przytulona do jego grzbietu, uspokajał się, gdy ją słyszał i czuł. Czasem odwracał głowę, jakby chciał sprawdzić, czy ona na pewno tam jest. Bo Daguś najbardziej na świecie kochał człowieka, potrzebował ludzkiej obecności, zainteresowania. Powiedziałam Izie, żeby dała mu tyle marchewek, ile zdoła zjeść. Niedługo potem byłam na miejscu z dr Cichockim. Dawałam mu całe garście przysmaków, a lekarz zakładał venflon. Po środku na uspokojenie Daguś nie chciał już jeść, więc tylko byłyśmy przy nim. Potem morbital, strzykawka po strzykawce.

tu jest wątek Dagusia na PE: [link widoczny dla zalogowanych]
tu można go pożegnać... [link widoczny dla zalogowanych]

Iandula

rzepka

Nie lubię czytać wątków z pożegnaniami. Człowiek już taki stary, a poryczy się jak dziecko...
Ale Daguś był szczęśliwy - i to jest najważniejsze. Każdy kiedyś musi odejść. Smutny

Cytrynka

czytałam wątek na pro equo i naryczałm się dzisiaj jak nie wiem...od samego poczatku jego historia jak i reszty podopiecznych Ten złapała mnie za serce.
Kiedyś Pani lekarz powiedział żeby podczas kiedy zwierze zaczyna cierpieć pozwolic mu odjeść wtedy to ejst miłość.....przykro mi najważniejsze że juz nie będzie cierpiał...

Ksenka

['] Nasza Czarna Perła na wiecznie zielonych łąkach- Śpij Kochanie Smutny

Delphia

ten_veroniq

Dziękuję, że jesteście tutaj. Dla Was - ostatnie jego zdjęcia.

(owca została kupiona i nie wejdzie w skład świątecznego menu; wczoraj pojechała do domu adopcyjnego)

Iza naciera i masuje nóżki

Dereczka od Boubi. Boubi, dziękuję Ci.
Miał ją dostać w nowej stajni, w miejsce tamtej poradtej i proszącej się o wypranie. Nie zdążyłam mu jej założyć...

ten_veroniq

Czarna Perła i Iza...

Zdjęcia autorstwa Izy:

[']

kostka

'...tak szybko podchodzą.'
; ((((((((((((((((((((((((((((((((((((((

Hefalump

A juz miałam nadzieję, że wszystko się ułoży

Naprawde bardzo mi przykro, dobrze, że na świecie są jeszce ludzie tacy jak ty, którzy nawet ostatnie dni, tygodnie, życia zwierzęcia potrafią wypełnić szczęściem i miłością.

Niech biega szczęsliwy na wiecznie zielonych pastwiskach
[']

Smutny